مسيح در آتن پايتخت يونان براى مدتى اين تئورى مطرح شد و به اجرا درآمد، بدين صورت همه مردم بجز بردگان و افراد زير 20 سال در امور سياسى و اجتماعيشان دخالت مى‌كردند. وقتى افراد به 20 سالگى مى‌رسيدند مستقيما در امور سياسى شهر خودشان دخالت مى‌كردند، البته الزامى نبود و كسانى كه مايل بودند، مداخله ميكردند. آن زمان در شهر ميادين بزرگى بود كه مردم جمع مى‌شدند و در مورد مسائل شهرشان نظر مى‌دادند، بحث و گفتگوهايى مى‌شد، بعد هم تصميماتى مى‌گرفتند و عمل مى‌كردند. اين نحوه حكومت را كه شخص خاصى يا يك گروه معينى متصدى امور حكومت نباشد، دموكراسى يا حكومت خود مردم مى‌ناميدند. مدتى در يكى از شهرهاى يونان اجرا شد و مشكلاتى ببار آورد. علاوه بر آن فيلسوفان و دانشمندان جدا با اين روش به مبارزه پرداختند و تعبيرات زشتى درباره آنها كردند و آنرا حكومت جهّال ناميدند. عملا هم مشكلات زيادى به بار آورد كه چندان دوام پيدا نكرد.

طبعا چنين شيوه‌اى براى كشورهاى بزرگ و شهرهاى پرجمعيت قابل اجرا نبود. همه مردم كه نميتوانند در مسائل اجتماعى مشاركت مستقيم داشته باشند. در شهرهاى كوچك بطور موقت ممكن است اما شهرهاى چند ميليونى چطور؟ همه مردم مى‌توانند درباره امور روزمره شهرشان تصميم بگيرند؟! بهر حال اين شيوه طرد شد تا اينكه بعد از رنسانس، دموكراسى به صورت ديگرى مطرح شد، به اين طريق كه مردم نمايندگانى براى امور حكومتى انتخاب كنند و آنها از طرف مردم حكومت كنند چون دخالت مستقيم مردم عملى نبود. به‌