هر حال اين تئورى طرفداران زيادى پيدا كرد و در بعضى كشورها تدريجا به اجرا گذاشته شد، تا قرن نوزدهم ميلادى كه تقريبا در اروپا حكومتهاى بر اين اساس پى ريزى شد. امروز ما هم در كشور خودمان دموكراسى را بكار مى‌بريم اما نه دخالت مستقيم بلكه از راه انتخاب نمايندگانى كه مسئول باشند، مثل انتخابات رياست جمهورى يا انتخابات افرادى كه قانون وضع مى‌كنند، مانند انتخابات مجلس شوراى اسلامى، يا انتخابات شوراها كه انشاء الله بصورت صحيح اجرا خواهد شد. هر نظام حكومتى ويژگيهاى خاص خود را دارد و به هر حال مردم به نحوى در انتخاب قانونگذاران و مجريان قانون دخالت دارند.

معناى دموكراسى در عصر حاضر

امروزه دموكراسى معناى خاص‌ترى پيدا كرده و رژيمى را دموكرات تلقى مى‌كنند كه دين در آن نقشى نداشته باشد. وقتى مى گويند يك حكومت، حكومت دمكرات است و كشورى به شيوه دموكراتيك اداره مى‌شود منظور اينست كه دين هم در اين جامعه نبايد نقشى داشته باشد، مجريان قانون و قانونگذاران هيچ جا نبايد دين را دخالت بدهند، البته نمى‌گويند دين نفى شود، اما دخالتى هم نبايد داشته باشد و همينطور مجريان قانون در مقام اجراى قانون نبايد صحبت از دين بكنند، يعنى هيچ دستورى، هيچ بخشنامه‌اى نبايد بر اساس دين صادر شود. اين شيوه را مى‌گويند شيوه دموكراتيك، شيوه‌اى كه به اصطلاح بايد لائيك و سكولار باشد، يعنى كاملا دين را