همانگونه كه خداوند در قرآن مى‌فرمايد: «انّ اللّه يأمر بالعدل و الاحسان».[1] تنها وظيفه مسلمانان رعايت عدل نمى‌باشد بلكه بالاتر از آن بايد در مواردى نيز احسان كنند. فقرايى كه توانايى انجام كارى ندارند، معلولينى كه نمى‌توانند هيچ خدمتى به اجتماع ارائه بدهند، حتى معلولين مادرزادى هم از آن جهت كه انسانند در جامعه انسانى حق دارند و دولت اسلامى بايد نيازهاى اوليه آنها را تأمين كند، اين ادعاى ماست. فرق ديگرى كه گرايش اسلامى با برخى گرايشها و مكتبها دارد اين است كه وقتى مى‌گوييم نيازهاى انسانها تنها نيازهاى مادى و جسمانى نيست و نيازهاى روانى و بالاتر از آن نيازهاى معنوى و اخروى هم مورد نظر است، بار دولت اسلامى بسيار سنگين‌تر از دولتهاى ليبرال مى‌شود. دولتهاى ليبرال جز تأمين نياز مادى افرادى كه به جامعه خدمت مى‌كنند منطقا وظيفه‌ى ديگرى ندارند، اما دولت اسلامى علاوه بر تأمين نيازمنديهاى افراد خدمتگزار در جامعه، بايد به افراد معلول و ناتوان هم كمك كند. علاوه بر اين نيازهاى معنوى، روحانى و اخروى انسانها را هم فراهم كند به همين دليل است كه بار دولت اسلامى خيلى سنگين مى‌شود، از همين جاست كه قوانينى بايد در دولت اسلامى وضع و به اجرا گذاشته شود كه همه مصالح فردى، اجتماعى، مادى، معنوى، دنيوى و اخروى انسانها را بتواند تأمين كند، نه اينكه فقط از منافع مادى افراد فعال جامعه حمايت كنند. خوب حالا از كجا بدانيم كه اين نظريه اسلام‌

[1] - نحل/ 90.