سيّم: تصديق به انبياست و شما هم اگر پيغمبران را تكذيب نماييد در زمره كفار خواهيد بود.

چهارم: معتقد به بودن خليفه آن نبى است و شما هم بعد از حضرت موسى- عليه السلام- دوازده خليفه و وصى قايليد و منكر آن را مخالف مذهب خود مى‌دانيد.

پنجم: اعتقاد به روز قيامت و روز جزاست. شما منكر آن را از دين بيگانه مى‌دانيد و اين پنج مسأله كه از اصول دين ما مسلمانان است؛ اصلا شما معتقديد و اگر اختلافى باشد در موضوع و كيفيت آنهاست.

و همچنين هشت مسأله از فروع دين ماها كه مى‌بايد تمام آنها را شما قبول داشته باشيد و به انكار يكى از آنها از دين خود خارج خواهيد بود.

اوّل: آنها نماز است و آن عبادت و بندگى و نيازمندى است و در هر مذهبى فريضه است كه پروردگار خود را بايد ستايش نمايند و در ميان شما هم اين وظيفه فريضه است.

دويم: روزه است و آن امساك از خوردن و آشاميدن و ترك لذايذ نمودن است تا بدان سبب اخلاق را تصفيه و تزكيه كنند و از حال گرسنگان و تشنگان و بيچارگان غفلت ننمايند و اين قانون در شريعت شما هم جارى است، چنانچه روزه شما صعب‌تر و مشكل‌تر است.

سيّم: حج است و آن مهاجرت به سوى خداست و طواف خانه اوست و اين فريضه در ميان شما هم جارى است، منتها آن است كه شما مأمور به بيت المقدس هستيد، ما مسلمانان مأمور به مكّه معظّمه.

چهارم: جهاد است و جهاد در مقام ضرورت به فرموده اولو الامر فريضه است. زيرا كه اگر جهاد نباشد حفظ حدود مملكت و اجراى قوانين شريعت نتوان نمود، كما آنكه حضرت موسى- عليه السلام- با قبطيان و عمالقه و ديگران بسيار جهاد نمود.

پنجم و ششم: خمس و زكات است و آن مقدار مالى است كه خداوند از براى غزات و حمات مذهب و حفظ بيضه شريعت و لوازمات مملكت و از براى ذوالقرباى آن نبى و فقرا و ايتام و مساكين و ابن السبيل و تعمير مساجد و معابد و تأليف كفار مقرّر فرموده و بر