حاكميت الهى در دو دوران حضور و غيبت معصوم‌

زمامدارى جامعه اسلامى، سه دوره دارد: عصر حضور پيامبر صلّى اللّه عليه و آله و سلّم عصر حضور امام معصوم عليه السّلام و عصر غيبت. بر اين اساس، دو ديدگاه «نصب الهى» يا «انتخاب مردمى»، در هريك از اين ادوار، قابل بحث و بررسى است كه در دو بخش مطرح مى‌گردد:

دوران حضور پيشواى معصوم و دوران غيبت.

نصب در دوران حضور پيشواى معصوم‌

در عصر حضور رسول خدا صلّى اللّه عليه و آله و سلّم از نظر همه مسلمانان، حكومت در اختيار پيامبر بوده و به دليل آيات فراوانى از قرآن، خداوند او را حاكم و لازم الاطاعه قرار داده است.

در گذشته، تحت عنوان «پيامبر و دولت اسلامى» نقش پيامبر را به عنوان رئيس دولت و مدير جامعه به تفصيل بررسى نموديم و به ويژه، نظريه «تفكيك رهبرى دينى و دنيوى» را در زعامت آن حضرت، به نقل كشيديم. و اينك مسئله را صرفا از بعد نصب يا انتخاب، طرح مى‌كنيم.

نقش بيعت در رهبرى سياسى پيامبر صلّى اللّه عليه و آله و سلّم‌

اخيرا برخى از نويسندگان مسلمان، تلاش كرده‌اند تا زعامت سياسى رسول خدا را به انتخاب مردم مستند ساخته و آن‌را از محدوده نصب الهى خارج سازند. اين نظريه،