10) قرآن و حكومت پيامبران‌

1- 10) حكومت حضرت داود (ع)

قرآن كريم ضمن آياتى به حكومت حضرت داود و جانشينى آن پيامبر الهى از طرف خداوند متعال اشاره مى‌كند.

«يا داوُدُ انّا جَعَلْناكَ خَليفةً فِى الْارْضِ فَاحْكُمْ بَيْنَ النّاسِ بِالْاحِقِ‌؛ اى داود! ما تو را جانشين در روى زمين قرار داديم، پس بين مردم به حق حكم كن.»[1]

در آيه فوق، حضرت داود امر شده است كه در بين مردم بر اساس حق به داورى و قضات بپردازد. بديهى است لازمه چنين كارى تشكيل حكومت و بر عهده گرفتن تصدى آن است. البته در آياتى ديگر به حكومت و فرمانروايى آن پيامبر الهى تصريح شده است:

«فَهَزَمُوهُمْ بِاذْنِ اللّه وَ قَتَلَ داوُدُ جالُوتَ وَ ءاتاهُ اللّه الْمُلْكَ وَ الْحِكْمَةَ ...؛ سپس به فرمان خدا، آنها سپاه دشمن را شكست دادند و داود، جالوت را كشت و خداوند حكمرانى و حكمت را به او بخشيد ...»[2]

«وَشَدَدْنا مُلْكَهُ وَ اتَيْناه الْحِكْمَةَ وَ فَصْلَ الْخِطابِ؛ وحكومت او را (حضرت داود) استحكام بخشيديم (هم) حكمت را به او داديم و هم داورى را.»[3]

در آيه اخير به سه مسأله يكى استحكام بخشيدن حكومت حضرت داود، دادن حكمت و قضاوت به آن حضرت اشاره شده و مسأله حكومت و قضاوت در كنار هم مطرح شده است.

2- 10) حكومت حضرت سليمان (ع)

يكى از آيات قرآن كريم، درخواست حضرت سليمان (ع) را از خداوند مطرح مى‌كند كه حكومتى مى‌خواهد كه هيچ كس بعد از او سزاوار آن نباشد. اين دعا از طرف خداوند مستجاب مى‌شود و چنين‌

[1] - سوره ص، آيه 26.

[2] - سوره بقره، آيه 25.

[3] - سوره ص، آيه 20.