اجراى حدود الهى بر آشنا و بيگانه بهطور عادلانه، قضاوت فقط براساس
قرآن چه در هنگام خشنودى و چه در هنگام ناخشنودى و تقسيم بيتالمال بهطور عادلانه
براساس انصاف ميان همه نژادهاى مختلف. آن حضرت خود در عمل همواره در صراط عدل
استوار بود و هميشه به كارگزاران خود سفارش مىكرد كه همه انسانها (مسلمانان و
غيرمسلمانان) بايد عادلانه در حوزه ولايت شما به حقّ خود برسند.[2]
امام على عليه السلام همچنين مىفرمود:
العدل افضل من الشجاعة لأنّ النّاس لواستعملوا العدل عموماً فى
جميعهم لأستغنوا؛[3]
عدالت از شجاعت برتر است؛ زيرا اگر مردم همواره در همه جهات براساس
عدل عمل كنند جامعهاى سرافراز و بىنياز خواهند داشت.
امام على عليه السلام ملاك اصلى كردارها را عدل مىدانست[4] او مىفرمود: «العدل نظام الأمرة؛[5] اساس زمامدارى عدالت است». او خاطر نشان مىكرد كه: «العدل الحياة»؛[6]
عدل، حيات است».
و نيز مىفرمود: «والعدل قوام الرعيّة و
كمال الولاة؛[7] عدل مايه ثبات جامعه و كمال زمامداران است».
طبق رهنمود امام صادق عليه السلام عدالت يكى از سه مسألهاى است كه
همگان بدان نيازمندند:
ثلاثة اشياء يحتاج الناس طرّا اليها: الأمن و العدل و الخصب؛[8]
همه مردم به سه چيز احتياج دارند: امنيت، عدالت و رفاه.
نتايجى چند پيرامون ديدگاه اسلام درباره عدالت عبارتند از:
1. هر فرد با توجّه به اهمّيّتى كه اسلام براى عدالت قائل است، آن را
معيار كسب مسئوليتهاى اجتماعى (امامت جمعه و جماعت، رهبرى جمعيّت سياسى و
اجتماعى، رياست جمهورى، امور قضايى، قوّه مقنّنه و ...) مىداند و آن را از طرق
مختلف، در خود مىآفريند.
2. مردم با توجّه به وجود عدالت، درباره امور جارى كشور دلهرهاى
نخواهند داشت؛