كسى است كه داراى اين صفت ارزنده باشد.[1] قرآن كريم آن‌قدر از عدالت سخن گفته كه به آن لقب «رياض العدل»[2] (گلزار عدالت) داده‌اند. اين همه به اين دليل است كه همان گونه كه نظام هستى بر پايه عدالت بنيان يافته است (رسول خدا صلى الله عليه و آله فرمود: بالعدل قامت السموات و الأرض)؛[3] زندگى فردى و اجتماعى انسان نيز بايد برپايه عدل و پرهيز از هرگونه ستم و ناروايى استوار باشد؛ بنابراين عدالت از ديدگاه اسلام يكى از معيارهاى اصلى گزينش افراد براى مناصب مهمّ اجتماعى است.

قرآن همواره انسان را به رعايت عدالت در جامعه و در زندگى فردى فرا مى‌خواند؛ از جمله مى‌فرمايد:

يا ايّهاالّذين آمنوا كونوا قوّامين للّه شهداء بالقسط و لايجرمنّكم شنئان قوم على الّا تعدلوا، اعدلوا هو اقرب للتقوى و اتّقوا اللّه، انّ اللّه خبير بما تعملون.[4]

اين آيه كه درباره يهوديان بنى‌قريظه و چگونگى برخورد مسلمانان با آنان است.[5] به مسلمانان گوشزد مى‌كند كه در پيمودن راه خدا استوار و در زندگى آيينه تمام نماى قسط و عدل باشند؛ دشمنى با گروهى، آنان را از صراط عدالت خارج نسازد؛ همواره عدالت را پيشه خود سازند كه اين خصلت همنشين تقوا است.

در احاديث پيامبر اكرم صلى الله عليه و آله و امامان معصوم نيز همواره سخن از عدل و عدالت است.

اميرمؤمنان عليه السلام در دوران خلافت عمر به او خاطر نشان مى‌كند كه رعايت سه مسأله در جامعه به مصلحت خواهد بود:

اقامة الحدود على القريب و البعيد و الحكم بكتاب اللّه فى الرّضا و السّخط و القسم‌

[1]. احبّ عباداللّه قد الزم نفسه العدل.( نهج‌البلاغه، خطبه 87)

[2]. مفردات، مادّه« عدل» تفسير صافى، ذيل آيه هشتم سوره الرحمن.

[3]. همان.

[4]. مائده/ 8.

[5]. شيخ طوسى، تفسير تبيان، ذيل آيه هشتم سوره مائده.