امام قدس سره درباره هماهنگى ميان علم و دين بر چند نكته تأكيد داشت:

1. دانشگاه بايد مركز تربيت صحيح باشد؛[1] زيرا مركز تعيين سعادت و شقاوت، ملّت است‌[2] و اگر دانشگاه اصلاح شود، كشور اصلاح مى‌شود.[3] 2. براى اسلامى كردن دانشگاه بايد تلاش و جدّيت كرد.[4] بايد در دانشگاه علوم معنوى هم تدريس شود.[5] و بايد دانست كه مسئوليت دانشگاه سنگين‌تر و حسّاس‌تر از ساير قسمت‌ها است.[6] 3. ضرر عالم بدون تهذيب، بيشتر از جاهل بدون دانش است.[7] دانشگاهى كه تهذيب نفس نداشته باشد، جز فساد حاصلى ندارد و هرچه بر سر بشر مى‌آيد از علم بدون تهذيب است.[8] ترديدى نيست كه علم در دل انسان فاسد، زيان‌بارتر از نادانى است.[9] دانشگاه مركز همه چيز است، حتّى تشكيل دولت و بايد دانشگاه اسلامى شود تا براى كشور مفيد گردد.[10] مى‌دانيد كه دانش تنها، فايده‌اى ندارد و بايد با تعهّد همراه باشد؛ در آن صورت مى‌تواند مفيد واقع شود و در پيش خدا آبرومند باشد.

4. دانشگاه‌ها نه تنها مراكزى براى تهذيب و تعليم جوانان مى‌باشند، بلكه لازم است تا جوانان‌

[1]. صحيفه‌نور، ج 12، ص 193 و ج 19، ص 253.

[2]. همان، ج 12، ص 59.

[3]. همان، ج 19، ص 142 و ج 19، ص 253.

[4]. همان، ج 7، ص 84.

[5]. همان، ج 15، ص 250.

[6]. همان، ج 7، ص 84.

[7]. همان.

[8]. همان، ج 17، ص 18 و 20.

[9]. همان، ص 20.

[10]. همان، ج 18، ص 133.