الهى دقّت كنيم، به اين حقيقت دست مى‌يابيم كه مرتبه درك حسّى و تجربى و ادراك عقلى ما هرگز نمى‌توند همسنگ ادراك وحيانى مكتب انبيا باشد. علّامه طباطبايى در الميزان‌ درباره حقيقت وحى مى‌نويسد:

نبوّت، حالتى خدايى است و مى‌توان گفت كه حالتى غيبى است و نسبت آن به حالات ما (همچون ادراك و فعل) همانند نسبت ميان حالت بيدارى و خواب است؛ بر اين اساس انسان از راه وحى به معارف و حقايقى دست مى‌يابد كه تنها در پرتو آن مى‌تواند اختلافات و تناقض‌هاى زندگى را پاسخ‌گو باشد. اين ادراك غيبى در لسان قرآن «وحى» ناميده مى‌شود.[1]

مطالبى را كه تا حال درباره وحى به‌عنوان يكى از ابزارهاى شناخت گفته‌ايم، مى‌توان در موارد زير خلاصه كرد:

1. از راه وحى مى‌توان به حقايق دست يافت.

2. ادراكات حسى و تجربى و نيز ادراكات عقلى ما هرگز همسنگ ادراكات وحيانى انبيا نخواهند بود.

3. فقط مكتب انبيا مى‌تواند مشكلات بشر را حل كند.

4. علوم حقيقى را مى‌توان از راه وحى به دست آورد.

بشر توسّط وحى و مكتب انبيا از بربريّت و توحّش درآمد و در همه زمينه‌ها به پيشرفت‌هاى روزافزون نايل آمد و به تمدّن دست يافت. بايد تلاش كنيم تا از تمدّن و علوم و فنون در همان جهتى كه انبيا خواستار آنند سود ببريم. امام راحل قدس سره همواره از همسويى ميان علوم حوزوى و دانشگاهى سخن مى‌گفت و به هر دو عرصه علمى عشق مى‌ورزيد. آن حضرت همواره خاطرنشان مى‌كرد:

ما روحانيون با دانشگاهى‌ها يك مسير داريم و مسئوليّت اين دو طايفه از طوايف ديگر بيشتر است، چنانكه شغلشان شريف‌تر است.[2] شما سعى كنيد كه از متخصصين متعهّد استفاده كنيد. ما بارها گفته‌ايم كه ما متخصص مى‌خواهيم ولى متخصّص متعهّد، ولى دشمنان ما فرياد زدند كه اينها با تخصّص مخالف‌اند.

البته متخصّص منحرف از هر كس خطرناك‌تر است.[3]

[1]. علّامه طباطبايى، الميزان فى تفسيرالقرآن، ج 2، ص 131.

[2]. صحيفه‌نور، ج 14، ص 278 و 280.

[3]. همان، ج 15، ص 3 و 192. تفصيل ديدگاه حضرت امام قدس سره درباره اين موضوع را در كتاب پرتوى از مبانى تربيتى- عرفانى حضرت امام خمينى( ره) از نگارنده بخوانيد.