مسأله 19- اگر پيش از رسيدن به جايگاهش مرد براى اين هفت روز نيز نيابت واجب نيست، زيرا وجوبش تنها در زمينه رسيدن به وطن و تمكن از روزه داشتن بوده است، و اكنون كه پيش از وطن مرده و مرگش پيش از تكليفش است نيابت هم طبعاً زمينه‌اى ندارد.

مسأله 20- اگر عمداً روزه نگرفت ضررى به حجش ندارد ولى مادامى كه ذيحجه باقى است بايستى انجام دهد، و اگر از روى اهمال ترك كرد برحسب رواياتى واجب است يك گوسفند كفاره دهد، و طبعاً اگر نداشت استغفار كند.

مسأله 21- از پيش گذشت كه اگر كسى عمداً هم قربانى را تأخير انداخت ضررى به حجش ندارد و ظاهراً با حلق يا تقصير از احرام بيرون مى‌آيد، چون بعضى اخبار به طور مطلق حلق يا تقصير را موجب خروج از احرام دانسته و منافاتى هم با اخبار ترتيب ندارد، كه قربانى پيش از حلق يا تقصير در صورت امكان واجب باشد، اما نه شرط صحت حج است و نه شرط خروج از احرام، گرچه خلاف احتياط است.

ولى در صورت عذر قطعاً همان روز عيد با حلق يا تقصير از احرام بيرون مى‌آيد و هرگز اشكالى هم ندارد، گرچه قربانى تا روزآخر انجام شود، زيرا حلق يا تقصير از اعمال روز عيد است ولى قربانى چنان كه توسعه مكانى دارد از نظر زمان نيز با شرائط گذشته تا آخر ذيحجه وقت دارد، و اكنون كه بيشتر نزديك به اتفاق حجاج ما موظفند قربانى را به تأخير بياندازند، تا هم در منى انجام شود و هم به مصرف فقرا برسد، بى‌شك همان روز عيد با حلق يا تقصير از احرام خارج مى‌شوند و سائر مناسك خود را به ترتيب خودش انجام مى‌دهند.

تقسيم قربانى: