بخش است: تقوايش براى خدا و گوشتش براى بندگان خدا و همه‌اش براى خدا و همه‌اش به سود بندگان خداست.

مسائلى پيرامون: مكان زمان واجبات قربانى و قربانى واجب:

مسأله 1- قدر مسلم زمان قربانى در صورت امكان همان عيد قربان است، و خود اين نام بهترين گواه بر اين مدعاست، ولى در و صورت عذر مالى يا مكانى يا عدم امكان مصرف درجه دومش روزهاى يازدهم تا سيزدهم است، و پس آنكه در درجه سوّم از چهاردهم تا آخر ذيحجه الحرام يكسان است.

اصولًا همگى واجبات حج به استثناى و قوفين و شايد هم رمى جمرات و حلق و تقصير، همگى را مى‌توان در صورت عذر تا آخر ذيحجه به تأخير انداخت خصوص آنكه نامش ذيحجه است و در خصوصِ قربانى نصوصى دلالت بر جوار تأخير در صورت عذر دارد.[1]

كسانى كه روز عيد عذر مالى دارند مى‌توانند تا روز سيزدهم در صورت رفع عذر تأخير اندازند، چنان‌كه عذر مكانى كه نتواند يا نگذارند اين روزها در خود منى قربانى كند، نيز مجوز تأخير است و از هر دو و هر عذرى ديگر مهم‌تر عذر عدم مصرف و تلف شدن حق فقر است كه مسلماً واجب است براى حفظ اين حق اصلى و ركنى قربانى تا آخر ذيحجه تأخير كند، و اگر امسال نشد سال ديگر، و اگر سال ديگر هم مانند امسال و يا عذرش بيشتر است پولش را به تفصيل گذشته به مصرف بينوايان برساند.

[1] - چنان‌كه در حسنه زراره گذشت كه تا آخر ذيحجه در صورت عذر قربانى صحيحه است، و اخبارى هم وارد است كه قربانى چهار روز است كه ظاهراً مقصود يا حال اختيار است، يا بهتر اينكه مرحله حرم است و سپس همه ذيحجه الحرام.