زن‌ها خيلى مراقبند چهره‌شان در اثر آفتاب يا سرما يا غبار دگرگون و نازيبا نشود تا طراوت و زيبائيشان كه عمده در صورت است از دست نرود، ولى زيبائى حالت احرام و زيبندگيش در پژمردگى، غبارآلودگى و نازيبائى است، كه چهره انسان در اثر باد و باران و غبار و آفتاب دگرگون شود، تا شايد روح نيز دگرگون گردد.

و چون زن نبايد سرش را برهنه كند، به جاى بازگذاردن سر كه بر مردان واجب است، زنان لازم است چهره خود را باز گذارند، تا همانند مردان لختى از سختى احرام بچشند و با چهره‌اى غبارآلود ولى با حفظ عفاف در گروه محرمان آيند، و حتى‌المقدور هم از نامحرمان چهره بتابند، آنگونه كه به حساب حجاب واجب است.

در خبر مشهور است «نبايد زن محرم نقاب گيرد كه احرام مردان در سر و احرام زنان در صوت است» و اينجا مسائلى چند است:

مسأله 1- بر زن پوشيده صورت در اين حال در هر صورت حرام است، چه با پوشيه يا نقاب يا چادر يا هر پوشش ديگر، چه به صورت بچسبد يا نچسبد كه برحسب ادله «تنقب»: روپوشيدن، حرام است، نه خصوص پوششى كه بر چهره بچسبد، تا بتواندى با فاصله دادن پوشيه از صورت كلاه شرعى گذارى و نقاب فاصله‌دار گيرى.

مسأله 2- پوشيدن رو در حال ضرورت و به اندازه رفع ضرورت جائز است، چه بيمارى باشد يا حجاب از نامحرمان و در اخبار صحيحه است كه زن مى‌تواند صورت خود را به اندازه‌اى كه بهتواند ببيند از نامحرم بپوشد، و نه آنكه يكسره صورت را پنهان كند.