1- لباس‌هاى عادى كه اصلًا زينتى نيست جائز است و پنهان كردنى هم نيست.

2- لباس‌هاى مخصوصِ زينت كه هميشه پوش نيست. به كلى در حال احرام حرام است، چه آشكار كند يا نكند، چه شوهر يا ديگرى ببيند يا نه، كه اصلًا پوشيدنش در اين حال حرام است.

3- لباس‌هاى هميشگى كه زينت است: هميشه پوش و زينت است، و يا هر چيز ديگر مانند انگشتر و دستبند و گردن‌بند كه نوعاً زن همراه دارد، گرچه اينها در ال احرام جائزند، ولى نشان دادنشان به مردان و حتى شوهران در اين حال حرام است.

مسأله 2- از شرائط لباس هميشه پوش اين است كه مشور براى زينت نباشد، گرچه زيبا و زيبنده است، كه اگر زنى اينگونه لباس‌هاى مخصوص زينت را استثناء لباس هميشه‌پوش خود كرده، اين نيز در حال احرام حرام است، زيرا اين حكم مانند سائر احكام نوعى است و سليقه مخصوص بعضى زنان استثنائى مناط حكم نيست، اين خود نمائى است و حالت احرام حالت گم شدن و كم شدن و همانند مرده شدن است، نه حالت زرق و برق به خود آويختن و آنچنان را آنچنان‌تر كردن، و خود دروغين ساختن، و در اين حالتِ انقطاع الى الله خود نمودن و جلب نظر اين و آن و حتى شوهر را كردن!

مسأله 3- زن كه اصولًا زندگيش بر پايه آرايش است و اكنون به حساب احرام هرگونه آرايش كه استحباب هم داشته بر او حرام است، حرمت آرايش براى مرد واضح‌تر است، هرگونه آرايشى كه باشد، مگر آنچه معمولى است و اصلًا زينت نيست مانند انگشتز عقيق يا فيروزه آن هم براى استحباب و نه زينت و خودنمائى.