احرام حرام و يا بى‌اثر است، پس عقد چه اصلى و چه فضوليش در حال احرام بود، و نبودش يكسان، و اجازه فضولى و خود اصليش در حال احرام حرام است.

مسأله 5- شخص محرم نمى‌تواند نه براى محرم و نه غيرمحرم براى عقد نكاح گواه باشد يا گواهى دهد، و در خبر است كه «آيا محرم حق دارد غيرمحرمى را راهنمائى براى شكارى كند؟ البته نه! همچنين حق ندارد براى عقد نكاح گواه شود، نه محرم براى غيرمحرم و نه غير محرم براى محرم».

اين شش: نزديكى استمناء بوسيدن نگاه كردن دستمالى كردن و عقد نكاح، اين همه رابطه جنسى و شهوانى است و همه در رشته «رَفَثَ‌»: كار بد شهوانى، و از اين پس سائر شهوات كه از سائر جهات تو را به خود مشغول و از خدا غافل مى‌سازد، و يا خودخواهى و نازپرورى و راحت‌طلبى است كه اينها نيز از گروه «رَفَثَ‌» اند و در آخرين حاشيه‌اش.

15- زينت كردن:

زينت كردن: خود ساختن زن يا مرد در حال احرام حرام است، چه تن را يا لباس را، چه اب انگشترى زيبا يا ساعتى جالب يا گردن بند يا دستبند و يا هرگونه زينت و بندى ديگر همچون ريش و زلف يا گيس را شانه زدن و مرتب نمودن، و لب يا چشمان يا صورت را رنگين كردن، و همچنين به منظور زينت و خودسازى در آينه نگاه كردن و اكنون مسائلى چند:

مسأله 1- زن حق ندارد لباس مخصوص زينت را در حال احرام بپوشد، چه از نظر جنس زينت باشد يا از نظر دوخت و شكل، مگر لباس‌هاى معمولى، هميشه‌پوش، آن هم اگر جالب باشد فقط حرام نيست، ولى واجب است حتى از شوهرش نيز پنهان كند و توضيحش اينكه: