مسأله 4- بعضى انگشترها و عينك‌ها يا ساعت‌ها بسيار زيباست كه اضافه بر ساعت و عينك و انگشتر بودن براى حاجت يا استحباب، خود آرايشى است، همچون عينك‌هاى طلائى شيك‌پوش. مانندش، اينها براى مرد نيز حرام است چه قصد زينت هم زينت نيست كه طبعاً حرام هم نيست، كه عرفاً آن را در هر صورت زينت گويند و اين را هرگز زينت نگويند، و قاعده كلى اين است كه گويند زينت است چه قصد كند كه بدتر، يا قصد نكند، و اگر هم نگويند زينت است قصد زينت زينتش نمى‌كند، فقط اين هست كه نسبت به انگشتر متوسط الحال اگر قصد زينت كند، اين خود قصد خودنمائى است، و زينتى داخلى است و از اين لحاظ در حالت احرام ممنوع است، چون صدق «تزين»: زينت به خود گرفتن مى‌كند، گرچه در انظار عادى است و به حساب آرايش محسوب نيست، مثلًا نگاه كردن در آينه زينت بودنش قصدى است، كه اگر براى خودسازى باشد زينت است و حرام، وإلا نه زينت است و نه حرام.

مسأله 5- از احاديث چنان مى‌نمايد كه نگاه كردن در آينه اگر براى آرايش و خود ساختن باشد حرام و الا حرام نيست، چنانكه در خبر صحيح از حضرت صادق (ع) است كه: «در آينه نگاه مكن كه اين خود زينت است»[1] و در خبر ديگر «نبايد محرم براى آراستن خويش در آينه نگاه كند، و اگر كرد بايد لبيك را تجديد كند» و در خبر صحيح ديگر از آن حضرت است كه: زن محرم نبايد براى زينت در آئينه بنگرد.[2]

بنابراين نگاه كردن در آينه اگر براى رفع خطر باشد، چنانكه در حالت رانندگى لازم است، يا براى برطرف كردن مانع وضوء از صورت يا از اينگونه‌

[1] - تهذيب، ج 5، ص 302، وسائل باب 34 از تروك احرام.( اسرار حج 12)

[2] -