جمهورى اسلامى، تشكيل شوراى انقلاب، حفظ ماهيت اسلامى انقلاب، ادامه تظاهرات تا پيروزى كامل و كناره‌گيرى اعضاى شوراى سلطنت را خواستار شدند.[1] امام خمينى (قدس سره) در پيامى به مناسبت اربعين، خطاب به ملت ايران وعده داد كه به‌زودى به ملت خواهد پيوست. ايشان همچنين از اعضاى شوراى سلطنت خواست تا از شورا كناره‌گيرند و با ملت مخالفت نكنند. وى به نيروهاى مسلح نيز توصيه نمود كه در حفظ نظم بكوشند.[2] اشغال نظامى فرودگاه مهرآباد ازسوى دولت بختيار براى ممانعت از ورود هواپيماى حامل امام خمينى (قدس سره)، با اعتراض سراسرى ملت روبه‌رو شد. با بسته شدن فرودگاه‌ها، جمعى از روحانيان در مسجد دانشگاه تهران دست به تحصن زدند و روزبه‌روز بر تعداد متحصنان نيز افزوده شد.

در روز هفتم بهمن، در سراسر ايران راهپيمايى عظيمى به راه افتاد و راهپيمايان خواستار بازگشت امام خمينى (قدس سره) به وطن شدند. آنها هشدار دادند كه در مراحل مختلف از همه امكانات و شيوه‌هاى مناسبِ مقابله استفاده خواهند نمود.

در نهم بهمن، تظاهرات مردم تهران به جنگ خونين شش ساعته‌اى بدل شد. در اين روز آيت‌الله طالقانى به جمع متحصنان در مسجد دانشگاه تهران پيوست و استادان و طلاب حوزه علميه قم نيز در مسجد اعظم قم متحصن شدند.

بدين‌ترتيب در سايه همبستگى كم‌نظير مردمى، امام خمينى (قدس سره) در روز 12 بهمن 1357 با استقبال پرشور مردم، وارد ايران شد. پس از آن، ملت مبارزه با دولت غيرقانونى بختيار را ادامه دادند، تا اينكه در روز 22 بهمن، نظام پهلوى واژگون شد و مبارزه ملت ايران به‌رهبرى امام خمينى (قدس سره) به ثمر نشست.

ج) احزاب و جريان‌هاى فكرى در آستانه انقلاب اسلامى‌

درپى قيام مردم به‌رهبرى روحانيت در 19 دى 1356 و گسترش سريع آن در ديگر شهرها و حتى روستاها، فصل نوينى از مبارزات مردم مسلمان ايران آغاز شد. گستردگى و توفندگى‌

[1]. مدنى، تاريخ سياسى معاصر ايران، ج 2، ص 434.

[2]. بنگريد به: موسوى خمينى، صحيفه امام، ج 5، ص 477.