در دين است.

به عبارت ديگر مقام حاكم در اسلام يك مقام قدسى و الهى است و حاكم با نبود امام معصوم بر مسند وى تكيه مى‌كند و لذا بايد شرايط و صفات حاكم را خود امام معصوم تعيين كند.

هر سه مقام (بيان احكام، قضاوت و حكومت بر مردم) مقدس است، يا خدا بايد معين كرده باشد، يا به‌طور شخصى و يا به‌طور كلى شرايطى براى آن ذكر كرده باشد كه در اين صورت باز هم خدا معين كرده است تا اين‌جا هيچ بحثى از نظر اصول اسلامى نيست‌[1].

3- مقبوله عمر بن حنظله‌

در پيشتيبانى از نظريه ولايت فقيه پيش از ده روايت از پيامبر عليه السّلام و امامان وارد شده است كه در فقه موافقان و مخالفانى دارد. برخى منكر دلالت همه آنها بر نظريه ولايت فقيه شدند و بعض ديگر دلالت بيشترشان را پذيرفته‌اند كه امام خمينى قدّس سرّه از اين گروه است.

علامه شهيد چون به صورت مستقل وارد بحث ولايت فقيه نشده است موضع خود را در اين خصوص تبيين نكرده است و ما فقط با فحص ناقص خود فقط با دو روايت مواجه شديم كه ايشان به تقرير آن پرداختند.

از امام صادق عليه السّلام روايت شده است كه فرمود:

من كان منكم قد روى حديثنا و نظر فى حلالنا و حرامنا و عرف احكامنا فليرضوا به حكما فانى قد جعلته عليكم حاكما. فاذا حكم بحكمنا فلم يقبله منه فانما استخف بحكم اللّه و علينا ردّ و الراد علينا كالرّاد على اللّه و هو على‌

[1] - ر. ك: اسلام و مقتضيات زمان، ج 1، ص 175/ ايشان« مقدس» را چنين معنا مى‌كند:

« اين‌كه مى‌گويم مقدس است معنايش اين است كه اين مقام بايد از ناحيه خدا به او رسيده باشد كه بتواند در ميان مردم پيامبر باشد»( اسلام و مقتضيات زمان، ج 1، ص 170.