از منطق اسلام بى‌خبر باشد[1].

البته پيشينه سكولاريسم در اسلام ديرينه كهن دارد و به گفته استاد، در زمان ابو بكر و عمر، اگرچه هنوز سياست و ديانت تا حدى توأم بود، ولى تخم جدايى اين دو از زمان آنان پاشيده شد[2].

هدف و رويه پيامبران‌

يكى از ادله‌اى كه اتهام سكولار را نه تنها از اسلام، بلكه از اديان و پيامبران آسمانى رفع مى‌كند، برقرارى عدالت اجتماعى به عنوان هدف بعثت پيامبران در قرآن مجيد است. استاد در نقد سكولاريزم و پاسخ به نويسنده مزبور مى‌نويسد:

مگر قرآن هدف انبياء و مرسلين را بيان نكرده است؟ مگر قرآن در كمال صراحت نمى‌گويد:

لقد ارسلنا بالبينات و انزلنا معهم الكتاب و الميزان ليقوم الناس بالقسط؛ ما همه پيغمبران را با دلايل روشن فرستاديم و با آنها كتاب و مقياس فرود آورديم تا مردم به عدالت قيام كنند[3].

قرآن عدالت اجتماعى را به عنوان يك هدف اصلى براى همه انبيا ذكر مى‌كند[4].

روشن است كه به دست آوردن عدالت اجتماعى براى پيامبران چندان هم سهل نبود و تحقق آن در گرو چالش و در افتادن با سردمداران حكومت‌هاى استبدادى و غيردينى وقت بود.

از زمان نوح عليه السّلام هر پيغمبرى كه آمده است و نظم مذهبى موجود را به هم ريخته، به نظم اجتماعى هم توجه داشته و در پى اصلاح آن بوده است، به خصوص قرآن در اين زمينه تأكيد مى‌كند (حديد، 35). يعنى بر هم زدن يك نظم فاسد موجود و استقرار يك نظم عادلانه مطلوب، هدف همه رسالت‌ها

[1] - نظام حقوق زن در اسلام، ص 88 و 89.

[2] - ر. ك: امامت و رهبرى در اسلام، ص 32.

[3] - سوره حديد، آيه 35.

[4] - نظام حقوق زن در اسلام، ص 88 و 89.