البته ملاك و معيار تشخيص دين حق از باطل را مى‌توان از دو منظر متفاوت يعنى درون دينى و بيرون دينى جستجو كرد. اما در اين‌جا به ادله‌اى كه شهيد متفكر بدان اشاراتى داشته است، بسنده مى‌كنيم‌[1]:

1. حكم عقل به انتخاب دين كامل و برتر

گفتيم كه عقل بعد از احساس ضرورت و وحدت دين الهى به انتخاب دين بدون فحص از حقانيت و برترى آن نسبت به اديان ديگر، اكتفا نمى‌كند. بل دنبال معيار مى‌گردد. يكى از اين ملاك‌ها ارزيابى و سنجش اديان موجود از نظر جامعيت و مطابقت با نيازهاى فطرى انسان است كه در اين‌جا به مقايسه دو دين بزرگ جهان كه مدعى حقانيت نيز هستند، يعنى اسلام و مسيحيت، مى‌پردازيم:

1- جهان‌بينى اسلام بر اصل توحيد استوار است و جهان بينى مسيحيت بر نثليث (متى 28: 19- يوحنا 5: 20- اول قرنتيان 8: 6).

2- وحى منزّل بودن قرآن كريم، دست‌نويس و تحريف انجيل.

3- اشتمال قرآن بر مضامين عالى و انواع اعجاز؛ و اشتمال كتاب مقدس بر آموزه‌هاى ناسازگار با عقل مانند تجسم خدا و گناه فطرى و مسأله فديه (يوحنا 16: 7، يوحنا 4: 26، يوحنا 14: 16، روميان 3: 20 و 24، روميان 5: 12).

4- داعيه جهانى بودن اسلام و نسخ اديان پيشين، اعلام موقتى بودن تورات و انجيل و بشارت به ظهور پيامبر پسين (يوحنا 16: 7، كتاب هوشيح نبى 9: 5- 10).

5- عدالت و ظلم‌ستيزى اسلام؛ توصيه به ستم‌پذيرى از اشخاص و حكومت در انجيل (متى 5: 38، متى 22: 21، متى 2: 17، لوقا 20: 25، متى 22: 18، مرقس 12: 15).

6- و بالاخره وجود قوانين و احكام اجتماعى، اقتصادى، حقوقى، جزايى در اسلام، منطبق با نيازهاى فطرى بشرى مثل اصل شورا، قداست شغل، حرمت‌

[1] - اقتباس از مقدمه‌اى بر جهان‌بينى اسلامى، ص 209 تا ص 232( وحى و نبوت).