رشوه، ربا و احتكار، توصيه به دفاع از حقوق خصوصى و اجتماعى و جهاد در مقابل متجاوزان، احكام حدود و ديات به منظور اصلاح جامعه و پيشگيرى از وقوع جرايم.

2. خودسوز بودن پلوراليزم‌

به نظر مى‌رسد نظريه پلوراليزم و پذيرش حقانيت اديان، وقتى پايش به قلمرو دين اسلام برسد يعنى مطابق مبناى خود بخواهد حقانيت اسلام را نيز بپذيرد، دست به انتحار زده است. توضيح اين‌كه پذيرفتن حقانيت دين يهود يا مسيح هيچ منافاتى با پذيرش حقانيت اديان ديگر ندارد. بل چه‌بسا مطابق اصول يهود و مسيح نيز باشد چرا كه در آنها وعده و بشارت ظهور دين بر حق پسين داده شده است و شخص معتقد به پلوراليزم مى‌تواند بعد از پذيرش حقانيت يهود و مسيح سراغ اديان ديگر برود؛ اما وقتى آيين اسلام را نيز يكى از اديان بر حق معرفى مى‌كند معناى آن اين است كه اسلام و اصول مسلم آن نيز برخاسته از حقيقت است. در اينجاست كه با يكى از اصول مسلم اسلام يعنى اصل «نسخ»- كه بر انقضاء حقانيت اديان پيشين دلالت مى‌كند- مواجه مى‌شود.

دراين‌صورت، اگر آن را نيز بپذيرد، لازمه‌اش دست‌كشيدن از ادعاى تعدد اديان است. شهيد مطهرى در اين زمينه گفته است:

لازمه ايمان به همه پيامبران اين است كه در هر زمانى تسليم شريعت همان پيامبرى باشيم كه دوره اوست، و قهرا لازم است در دوره ختميه آخرين دستورهايى كه از جانب خدا به‌وسيله آخرين پيامبر رسيده است عمل كنيم و اين لازمه اسلام يعنى تسليم شدن به خدا و پذيرفتن رسالت‌هاى فرستادگان اوست‌[1].

3. حكم عقل به پيروى از پيام آخر

بعد از پذيرفتن حقانيت اديان در عرض هم، عقل دليلى ديگر براى انتخاب‌

[1] - عدل الهى، ص 268.