اعدام لغو شد، آن جانى‌هاى بالقوّه اصلاح نشده و يك عده جانى بالفطره‌اى كه به هر شكلى روح جنايت در آنهاست [دست به جنايت مى‌زنند]. ما امروزه به بهانه اين‌كه جانى را بايد اصلاح كرد؛ به اين معنا كه جانى را بگذار جنايت كند و بعد كه جنايت كرد برويم او را اصلاح كنيم، داريم به همه جانى‌هاى بالقوّه چراغ سبز مى‌دهيم و بلكه اين كار ما تشويق جانى به جنايت است‌[1].

در نظر ابتدايى، كشتن انسان ديگر غيراخلاقى و غيرعقلانى به نظر مى‌رسد و نبايد پاسخ عمل غيراخلاقى را با عمل غيراخلاقى داد و نبايد با قتلى ديگر، دل‌هاى ديگرى را نيز جريحه‌دار نمود و براى جامعه بچه‌هاى يتيم بيش‌ترى برجاى گذاشت.

اين سخن ظاهر زيبا و فريبنده‌اى دارد، اما با كالبد شكافى و نظر به تبعات منفى و هولناك آن، نه تنها روشن مى‌شود كه حكم «قصاص» غيراخلاقى نيست، بلكه لغو اين حكم است كه غيراخلاقى به شمار مى‌رود؛ چرا كه همان‌گونه كه متفكر شهيد خاطر نشان نموده، لغو قانون قصاص از مقررات جزايى كشور به مثابه نشان دادن چراغ سبز به جانى‌هاست و در اين فرض است كه جانيان و افراد لاابالى بدون واهمه، دست به كشتارهاى فردى و جمعى مى‌زنند. بهترين گواه بر اين مدعا وقوع قتل‌هاى متعدد در كشورهايى است كه در آنها، حكم اعدام لغو شده است. آمار چنين قتل‌هايى چنان بالا رفته كه امنيت و آسايش عمومى را سلب نموده، به‌گونه‌اى كه در بعضى كشورها، مردم عادى براى مخالفت از جان خود مجبور مى‌شوند سلاح گرم به همراه داشته باشند.

اگر آمارى از قربانيان قتل‌ها در دست داشته باشيم، معلوم مى‌شود كه آيا اين قانون قصاص است كه متصف به خشونت و غيرانسانى بودن مى‌شود يا در حقيقت، بى‌اعتنايى به اين قانون الهى است كه بستر وقوع قتل‌هاى بى‌شمارى‌

[1] - مرتضى مطهرى، انسان كامل، ص 281 و 282/ همو، عدل الهى، ص 215.