بنگريم، نادرستى آن به صورت موجبه كليه روشن مى‌شود.

ابتدا بايد اين تذكار را داد كه هيچ‌كس منكر اصلاح و تربيت مجرم و قاتل نيست. اما سخن در صورتى است كه به عللى، در جامعه اصول اصلاح و تربيت مجرمان مورد غفلت واقع شده و يا در مجرمانى تربيت و نصيحت مؤثر واقع نمى‌شودو به قول سعدى: «تربيت نااهل را چون گردَكان بر گنبد است»، پس از موعظه و تربيت، نوبت به شمشير و آهن مى‌رسد. قرآن كريم نيز به‌گونه‌اى ظريف، بدان اشارت كرده است، آن‌گاه كه اول سخن از ارسال رسل و دليل كتاب به ميان مى‌آورد تا مردم، خود به اجراى عدالت قيام نمايند و در آخر، به آهن- كه نماد شمشير و نيروى قهريه است- اشاره مى‌كند كه براى مجرمان، سخت ترسناك است:

لقد ارسلنا رسلنا بالبينات و انزلنا معهم الكتاب و الميزان ليقوم الناس بالقسط و انزلنا الحديد فيه بأس شديد و منافع الناس‌[1].

شهيد مطهرى در پاسخ به حقوق‌دانان غربى كه فقط بر اصلاح و تربيت مجرمان تأكيد مى‌كنند، مى‌نويسند:

بسيارى از افراد پيدا مى‌شوند و مى‌گويند: مجازات اعدام يعنى چه؟

مجازات اعدام غيرانسانى است؛ يعنى: جانى هر جنايتى را مرتكب شد، نبايد اعدام شود، اين‌ها سخن خود را چگونه توجيه مى‌كنند و چه تحليلى مى‌كنند؟ مى‌گويند: جانى را بايد اصلاح كرد. عجب مغالطه بزرگى! شكى ندارد كه انسان‌ها را بايد اصلاح كرد، ولى قبل از آن‌كه مرتكب جنايت شوند، بايد اصلاح كرد، و نگذاشت كه از آنها جنايتى سر بزند. اما در جامعه مثل اكثر جوامع، تربيت به‌قدر كافى وجود ندارد و يا نه تنها عوامل اصلاح وجود ندارد، بلكه عوامل فساد و افساد وجود دارد. ولى هميشه در جامعه‌ها عناصر منحرفى هستند كه على‌رغم عوامل اصلاحى، دست به جنايت مى‌زنند، براى اين‌ها چه فكرى بايد كرد؟ همين قدر كه مجازات‌

[1] - سوره حديد، آيه 26.