د) شاهد ديگر بر اقامه دولت به دست رسول اللّه صلّى اللّه عليه و اله و سلم آن است كه پيامبر صلّى اللّه عليه و اله و سلم براى متخلّفان و بزه‌كاران و كسانى كه برخى قوانين تشريعى و حدود الاهى را زير پا مى‌گذاشتند، عقوبت‌هاى جزايى وضع كرد و به عقاب اخروى گناهكاران اكتفا ننمود. اقامه حدود الاهى و مجازات افراد خاطى، يكى از شؤون دولت و حكومت است.

ه) حكومت و سلطه سياسى در زبان قرآن و مؤمنان صدر اسلام با كلمه «الأمر» تعبير مى‌شده است: و شاورهم فى الأمر و و أمرهم شوى بينهم.[1] زعامت و رهبرى رسول اللّه صلّى اللّه عليه و اله و سلم اگر منحصر در زعامت دينى باشد، دعوت به مشورت و نظرسنجى در زعامت دينى و ابلاغ رسالت الاهى بى‌معنا و غير قابل قبول است. بنابراين، كلمه «امر» در اين دو آيه، ناظر به تصميم‌گيرى سياسى و اداره جامعه است.

[1] - آل عمران( 3): آيه 159؛ شورى( 42): آيه 38.