گروه مهاجر و انصار در آن زمان، به خاطر سبقت در ايمان و خدمت به اسلام بسان نمايندگان ملت اسلام بودند كه گزينش آنان بر ديگران حجت و لازم الاجرا بوده است ازاين جهت امام گزينش شوراى مهاجر و انصار را بر ديگران نافذ و لازم مى‌شمارد.[1] در پايان، يادآور مى‌شويم كه گزينش رئيس همان‌طور كه ممكن است به وسيله انتخاب مستقيم مردم انجام گيرد؛ ممكن است به وسيله نمايندگان مردم انجام گيرد، چنان‌كه در برخى از كشورها رئيس دولت به وسيله نمايندگان مجلس شورا، و يا شورا و سنا برگزيده مى‌شود، و هيئت دولت به وسيله رئيس دولت انتخاب مى‌گردد. اين نوع گزينش با اين‌كه سرچشمه قدرت اراده خود ملت است منافات ندارد، و پس از ناديده گرفتن تنصيص الهى چاره‌اى‌

[1] - همان‌طور كه در گذشته يادآور شديم، اراده و خواست ملت و يا انتخاب شوراى مهاجر و انصار در صورتى صحيح و نافذ است كه رئيس دولت اسلامى از جانب خداوند معين نشده باشد، و گر نه مراجعه به افكار عمومى در برابر نص الهى ارزش نخواهد داشت و سخنان امام در زمان خود در اين بخش جنبه احتجاجى دارد ولى از يك نظر براى بحث ما مفيد است و آن اين‌كه مى‌رساند راه طبيعى براى تشكيل حكومت در صورت نبودن نص الهى، همان مراجعه به شورا و افكار عمومى است.

گروهى كه اين فراز از سخنان امام است غفلت مى‌ورزند و توجه ندارند كه امام از موضع خاصى سخن مى‌گويد و با قوانين مسلم گروه مخالف خود يعنى معاويه و پيروانش، احتجاج مى‌نمايد.