3. از آنجا كه كرامت ذاتى، امرى غير ارادى است، كرامت اكتسابى از ارزش، اعتبار و جايگاه والاترى برخوردار مى‌باشد.

4. كرامت ذاتى، تابع دوام و بقاى طبيعت انسانى است. اگر اين حالت طبيعى آسيب‌پذيرد كرامت او نيز دستخوش تغيير و تحول مى‌گردد.

5. انسانها در برخوردارى از كرامت اكتسابى داراى درجات مختلف مى‌باشند؛ همان‌گونه كه در سير نزولى و از دست دادن كرامت ذاتى خود در مراتب مختلفى قرار مى‌گيرند.

برابرى و عدالت‌

برخى از فلاسفه حقوق، عدالت رابه معناى برابرى انسانها بايكديگر در بهره‌مندى از امكانات و فرصتها مى‌دانند. وجه افراطى اين انديشه رادر ميان ماركسيست‌ها مى‌توان ديد كه با الغاى مالكيت خصوصى، مدعى تساوى حقوق افراد در همه امور فردى و اجتماعى بودند.

اسلام در ارزيابى خود از اصل «برابرى» انسانها باتكيه برمبناى بسيار روشنى موضع خود را اعلام داشته است و قرنها پيش، در زمانى كه بشريت گرفتار تبعيض‌ها و نابرابرى‌ها در بدترين شكل خود بود، باتكيه بر جهان بينى توحيدى خود، همه مردم را بندگان يك پرودگار و فرزندان يك پدر و مادر دانست و بر اين تصور كه تمايزاتى از قبيل رنگ و نژاد و خون و زبان موجب امتياز خواهد بود، خط بطلان كشيد و پيامبرش گفت كه مردم مانند دندانه‌هاى شانه با هم برابرند.[1]

با اين نگرش به جهان و انسان، اسلام نه تنها به دفاع از «حق برابرى» برخاسته، بلكه مبارزه باتبعيض‌ها را باحسّاسيت فراوان در دستور كار خود قرار داده است. مسأله بسيار مهمى‌

[1]. الناس كاسنان المشط.