فصل دوم: روابط بين‌الملل‌[1]

الف) تعريف‌

حقوق بين‌الملل عمومى، رشته‌اى از حقوق است كه موضوع آن را سه محور زير تشكيل مى‌دهد:

1. برقرارى روابط بين كشورها و قواعد حاكم بر آنها.

2. ارتباط سازمانهاى بين‌المللى با يكديگر يا با دولتها.

3. ارتباط افراد با دولتها يا سازمانهاى بين‌المللى.

همين مباحث در حقوق بين‌الملل اسلامى مورد توجه قرار مى‌گيرد و اصول حاكم بر آنها بر اساس موازين اسلامى بررسى مى‌گردد. حقوق بين‌الملل اسلامى را مى‌توان اين گونه تعريف نمود: اصول و قواعد حقوقى مبتنى بر موازين اسلامى كه از ديدگاه اسلام در زمينه‌هاى مختلف روابط بين‌المللى حاكم است.

حقوق بين‌الملل عمومى معاصر گرچه امرى نوپا است، از آنجا كه مهم‌ترين موضوع آن (دولت) در صدر اسلام وجود داشته، مسايل و احكام آن نيز كه در مجموع نشانگر حقوق بين الملل اسلامى است، وجود داشته است.

[1]. دراين زمينه مى‌توان به منابع زير مراجعه نمود: اسلام و حقوق بين‌الملل عمومى، دفتر همكارى حوزه و دانشگاه؛ اسلام و حقوق بين‌الملل، محمدرضا ضيايى بيگدلى؛ فقه سياسى، عباسعلى عميد زنجانى جلد سوم.