گزيده مطالب اين فصل‌

1. در نظامهاى سياسى و حقوقى رايج، اتباع كشورها به دو گروه اكثريت و اقليت تقسيم مى‌گردند.

اقليت‌ها با اين مولفه‌ها شناخته مى‌شوند: از نظر كمّى، جمعيت كمترى دارند، حاكميت و قدرت سياسى در دست آنان نيست، ويژگى‌هايى نظير نژاد، رنگ، دين، زبان و يا فرهنگ خاص، آنها را متمايز مى‌كند و از نظر روانى، احساس همبستگى به گروه خاص در آنان وجود دارد.

2. در نظام سياسى و حقوقى اسلام اساساً چيزى به عنوان اقليت نژادى، زبانى و قومى وجود ندارد. زيرا نظام اسلامى، نظام امت و امامت است و بر همين اساس آنچه «اقليّت» شناخته مى‌شود، اقليّت دينى و مذهبى است.

3. حقوق اقليت‌هاى دينى در اسلام بيش از مكاتب ديگر حقوقى و پيش از آنها به رسميت شناخته شده است. حكومت اسلامى با اقليت‌هاى دينى اهل كتاب، قرارداد ذمه منعقد و حقوق آنها را در پرتو همين قرارداد تضمين مى‌كند.

4. اقليت‌هاى دينى غير اهل كتاب نيز در صورتى كه در جنگ با مسلمانان نباشند از همه حقوق انسانى برخوردارند و مسلمانان موظف‌اند با آنان برخورد نيك و عادلانه داشته باشند.