شماست.[1]

سه. سبقت در ايمان الهى: و سبقت گيرندگان مقدّم‌اند. آنان همان مقرّبان [خدايند].[2]

چهار. تسليم در برابر اوامر الهى: و هيچ مرد و زن مومنى را نرسد كه چون خدا و فرستاده‌اش به كارى فرمان دهند براى آنان در كارشان اختيارى باشد.[3]

پنج. مهاجرت، جهاد و شهادت: من عمل هيچ صاحب عملى از شما را از مرد يا زن كه همه از يكديگرند، تباه نمى‌كنم. پس كسانى كه هجرت كرده و از خانه‌هاى خود رانده شده و در راه حق آزارديده و جنگيده و كشته شده‌اند ...[4]

3. حفظ حريم و حرمت زن‌

گرچه كرامت، شرافت و حرمت انسان- زن باشد يا مرد- لازم است در هر نظام حقوقى تضمين گردد، اسلام براى صيانت از حريم زن و شرافت او تدابير ويژه‌اى انديشيده است.

فلسفه اصلى بسيارى از احكام و قوانين اسلامى نظير پوشش و ترك اختلاط در همين مسئله نهفته است.

پوشش مناسب زن و حضور باوقار وى در جامعه مانع تعرض افراد ناسالم خواهد گرديد.

حفظ حرمت زن جز از طريق نجابت و متانت و حفظ عفّت امكان‌پذير نخواهد بود. مبارزه اسلام با جلوه‌گرى، دلربايى و تحريك جنسى همه به منظور حفظ شخصيّت و قداست زن صورت گرفته است.

«زن از طريق عاطفى و قلبى هميشه تفوّق خود را بر مرد ثابت كرده است. حريم نگه داشتن زن ميان خودو مرد يكى از وسايل مرموزى بوده است كه زن براى حفظ مقام و موقع خود در برابر مرد از آن استفاده كرده است. قرآن پس از آنكه توصيه مى‌كند زنان خود را

[1]. إِنَّا خَلَقْنَاكُمْ مِنْ ذَكَرٍ وَأُنثَى وَجَعَلْنَاكُمْ شُعُوباً وَقَبَائِلَ لِتَعَارَفُوا إِنَّ أَكْرَمَكُمْ عِنْدَ اللَّهِ أَتْقَاكُمْ. حجرات( 49): 13.

[2]. وَالسَّابِقُونَ السَّابِقُونَ* أُوْلَئِكَ الْمُقَرَّبُونَ. واقعه( 56): 10 و 11.

[3]. وَمَا كَانَ لِمُؤْمِنٍ وَلَا مُؤْمِنَةٍ إِذَا قَضَى اللَّهُ وَرَسُولُهُ أَمْراً أَنْ يَكُونَ لَهُمْ الْخِيَرَةُ مِنْ أَمْرِهِمْ. احزاب( 33): 36.

[4]. أَنِّي لَاأُضِيعُ عَمَلَ عَامِلٍ مِنْكُمْ مِنْ ذَكَرٍ أَوْ أُنْثَى .... آل عمران( 3): 195.