شهروندان به واسطه آنها تأمين درآمد و احساس شخصيت مى‌كنند، در مكان‌هاى بسيار دور از خانه صورت مى‌گيرد.

البته لازم نيست اينگونه باشد. در طول زمان و با تصميم قاطع براى پايان دادن به اجتماعات زنبور عسلى بى‌روح و تصنعى كه با جداسازى حومه شهر و دور كردن ساختمان آپارتمان‌ها از يكديگر به وجود آمده، مى‌توان اجتماعاتى حقيقى شكل داد كه زندگى در خانه و همراه بچه‌ها را فوق‌العاده خوشايند مى‌كند. با وجود فن‌آورى و خدمات نوين، وفور ثروت اجتماعى، انواع منابع اطلاعاتى و ارتباطى سهل‌الوصول و كمبود مشاغل بلندمدت، احياى مجدد صنايع خانگى هم امكان‌پذير و هم مورد نياز است.

كسانى كه تمايل دارند يا ناچارند دستى در دنياى اشتغال داشته باشند و در عين‌حال توان و انرژى اصلى خود را وقف مسئوليت‌هاى خانوادگى كنند، مى‌توانند به فعاليت‌هاى مفيدى مشغول شوند كه امروزه امكان انجام آنها در منزل هم فراهم شده است. مثل فعاليت‌هاى تجارى بدون كارفرما يا انجام كارهاى دستى در خانه با عقدقرارداد يا وصل شدن به اداره از طريق اينترنت. اگر خانه را صرفاً به عنوان خوابگاه‌هاى شبانه و آخر هفتگى در نظر نگيريم و در عوض، آن را حريم امن و مقدسى بدانيم كه به جهان بزرگتر بيرونى متصل است، بودن در خانه براى والدين، ناخوشايندى كمترى خواهد داشت.

البته اين مسأله با سرعت لازم رخ نمى‌دهد. حجم زياد قوانين مربوط به منطقه‌بندى، مقررات كارگرى، مخالفت اتحاديه‌ها و آداب و رسوم‌