دلبستگى مضطرب- اجتنابى‌[1] ايجاد مى‌شود. او وقتى بزرگ‌تر مى‌شود، انتظار دارد مورد بى‌اعتنايى قرار گيرد و معمولًا تلاش مى‌كند بدون تكيه بر عشق و حمايت ديگران زندگى كند.

پژوهش‌هاى مهمى كه معمولًا ناديده گرفته مى‌شوند

حجم گسترده تحقيقات (كه معمولًا در بحث بر سر مهدكودك، يا كم اهميت جلوه داده مى‌شود يا ناديده گرفته مى‌شود) حاكى از آن است كه الگوهاى دلبستگى شكل گرفته تا 12 ماهگى نه تنها تعيين كننده نوع رفتار كودك در مهدكودك است بلكه رفتار او در دوره نوجوانى، جوانى و پدر و مادر شدن را هم نشان مى‌دهد.

بالبى از اين مسأله ابراز نگرانى مى‌كند كه تا پايان سال اول، بعضى از كودكان، ديگر از برقرارى ارتباط با مادران خود نااميد شده‌اند. اين ناكامى در برقرارى ارتباط يا به عبارت ديگر ناتوانى در ايجاد حس صميميت‌[2] و همدلى‌[3] يكى‌از مهم‌ترين عوارض يا پيامدهاى جنبى مراقبت از كودك توسط كسى غير از مادر است.

«بالبى» اين الگوهاى دلبستگى را در نسل سومى‌ها هم بررسى كرده است. او به اين نكته پى برده كه اين الگوها نه تنها در طول زندگى فرد باقى مى‌ماند بلكه به نسل بعد هم منتقل مى‌شود. پژوهشى كه توسط مين، كاپلن‌

[1] -anxious -avoidant attachment .

[2] -intimacy .

[3] -empathy ..