طول زندگى به شدت و كيفيت دلبستگى او به والدينش بستگى دارد. او مى‌گويد انسجام و يكپارچگى اين پيوند به ميزان زياد، سلامت روان و كارآيى فرد را در طول زندگى تحت تأثير قرار مى‌دهد.

الفت و دلبستگى‌

تحقيقات روشمند صورت گرفته توسط مرى اينزورث در دانشگاه ويرجينيا، مرى مين در دانشگاه كاليفرنيا، و آلن اسروف در دانشگاه مينسوتا[1] به طور آشكارا و بى‌تناقض حاكى از آن است كه الگوى دلبستگى در دوران نوزادى و اوائل كودكى عميقاً تحت تأثير در دسترس بودن مادر، حساسيت و عكس‌العمل او نسبت به پيام‌هاى صادر شده از طرف كودك و پاسخ‌گويى او به نيازهاى كودك براى آرامش و محافظت، قرار مى‌گيرد.

اگر كودك مطمئن باشد مادرش در دسترس و پاسخ‌گوى نياز اوست و به او كمك مى‌كند، الگويى از دلبستگى امن در ذهن او شكل مى‌گيرد. اگر كودك به شدت درباره عكس‌العمل‌هاى والدين خود مردد باشد، سبك دلبستگى مضطرب- مقاوم‌[2] در او ايجاد مى‌شود. والدين او گاه در دسترس و در خدمت كودك هستند و گاه نه. اين بى‌ثباتى در رفتار والدين، كودك را مشوش و سمج مى‌كند. در كودكى كه به ندرت پاسخ نيازهايش را دريافت مى‌كند و اعتمادش به پاسخ‌گو بودن والدينش كم است، سبك‌

[1] -Alan Sroufe at the University of Minnesota .

[2] -anxious -resistant attachment ..