به رشد حسى و شناختى، 4 يا 5 سال با هم تفاوت داشته باشند.

مطالعه پانزده ساله برنر و استات بر آمادگى بچه‌ها [براى رفتن به مدرسه‌] آن‌ها را به اين نتيجه‌ى كلى رساند كه هرچه بچه‌اى بزرگ‌تر باشد، بهتر عمل مى‌كند و محيط اطراف خود را بهتر سر و سامان مى‌دهد و تجربه و ادراك بهترى از جهان دارد. هر چقدر اين مجموعه دانايى‌هاى بچه در زمان ورود به مدرسه بزرگ‌تر باشد، او در سال‌هاى اوليه و آتى در مدرسه موفق‌تر خواهد بود.

به علاوه يكى از دلايل روشن، اين مسأله است؛ چرا بچه‌هايى كه در سنين بالاتر وارد مدرسه مى‌شوند، از لحاظ موفقيت و رهبرى، خيلى زود گوى سبقت را از بچه‌هايى كه مدرسه را زود شروع كرده‌اند مى‌ربايند.

تحقيقات الكايند[1]، راوِر و هوسِن‌[2] در 12 يا 13 كشور خارجى [نشان داده است‌]: اگر بچه‌اى زودتر به مدرسه برود، بيشتر احتمال دارد آن را دوست نداشته باشد. تكليف‌هايى كه از بچه‌ها خواسته مى‌شود اغلب همان‌قدر برايشان سخت است كه از كسى خواسته شود يك درخت بزرگ را با يك اره‌ى كُند يا با چاقو ببرّد.

دلبستگى به مادر

اگر يك حوزه در رابطه با رشد كودك باشد كه در آن محققين همه‌

[1] -Elkind

[2] -Husen