مدرسه مى‌تواند منتظر بماند

تحليل تحقيقات و مطالعه‌اى كه در دانشگاه استنفورد[1] و دانشكده‌ى پزشكى دانشگاه كولورادو[2] انجام داديم، ما را وادار به اين نتيجه‌گيرى كرد كه آمريكايى‌ها بچه‌هاى خود را بسيار زودتر از آن‌چه اغلب بچه‌ها- خصوصاً پسران- آمادگيش را دارند، از خانه خارج ساخته و روانه مدرسه مى‌كنند و ايندرحالى است كه هيچ بچه‌اى نبايد پيش از سن 8 يا 10 سالگى- يا براى برخى 12 سالگى- مجبور به حضور در محيط رسمى و ساختارمند كلاس درس شود. تأثير منفى اين‌كار بر سلامت ذهنى و عاطفى بچه‌ها بسيار ناراحت كننده است، به‌طورى‌كه پسرانى كه در سن معمول شروع مدرسه از لحاظ رشديافتگى حدود يك‌سال از دختران عقب‌تر هستند، بيش از سيزده برابر دختران در كلاس‌هاى جبرانى حضور پيدا مى‌كنند و در ميان بچه‌هاى داراى مشكلات عاطفى، تعدادشان هشت برابر دختران است.[3] روشن است اغلب فعالان بخش آموزش دركى از افسردگى، احساس شكست و ناتوانى كه در اثر اجبار بچه‌ها به تكرار يك كلاس پيش مى‌آيد، ندارند.

روانشناس آموزشى ويليام رُوِر[4] از دانشگاه كاليفرنيا در بركلى‌[5] با توجه به تحقيقاتى كه در دوازده كشور جهان صورت گرفته است، مى‌گويد:

[1] -Stanford .

[2] -University of Colorado Medical School .

[3]. Anne. K Soderman, Commentary," Schooling all 4- Year- Olds: An Idea Full of Promise, Fraught with Pitfalls", Education Week) March 4, 4891(.

[4] -William Rohwer .

[5] -University of California ,Berkeley ..