آزمايش شبيه يك نمايش كوتاه بود. و از تفاوت عكس‌العمل نوزادان شگفت‌زده شدم.

اولين گروه از نوزادان آنهايى هستند كه دلبستگى ايمن دارند. اين نوزادان، مادرى دلسوز، متين و پاسخگو به نيازهايش دارند و به مادر اعتماد دارند. وقتى مادر اتاق را ترك مى‌كند، مضطرب مى‌شوند و هيچ غريبه‌اى نمى‌تواند آنان را آرام كند. وقتى مادر باز مى‌گردد، نوزاد يا به صورت سينه‌خيز و يا دوان دوان به سمت او مى‌رود تا مادر او را بلند كند. به آسانى توسط مادر آرام مى‌شوند و پس از زمان كوتاهى با خوشحالى مشغول بازى با اسباب بازى هايشان مى‌شوند.

رفتار نوزادان نا ايمن بسيار متفاوت است. اينزوُرث آنها را دو دسته كرده: «مضطرب- مقاوم»[1] و «مضطرب- اجتنابى».[2]

اول به بررسى نوزاد «مضطرب- مقاوم» مى‌پردازيم. اين نوزادان معمولًا پس از جدايى كوتاه‌مدت به سمت مادرشان مى‌روند امّا عصبانى و مردد هستند. مادران آنها داراى شخصيت بى‌ثباتى بوده‌اند. گاهى اوقات مادران آنها دوست داشتنى و قابل اعتماد بوده‌اند و بعضى اوقات نه. بنابراين اين نوزادان متوجه شده‌اند كه نمى‌توانند هميشه به مادران خود براى تأمين نيازهايشان تكيه كنند. دليل عصبانيتشان هم همين است. اين نوزادان معمولًا تسكين ناپذيرند و وقتى مادرشان سعى مى‌كند آرامشان كند از گريه كردن دست برنمى‌دارند. آنها با دنياى پيرامون خود نيز رابطه مناسبى برقرار نمى‌كنند.

[1] -Anxious -resistant .

[2] -Anxious -avoidant ..