اين بخش مهمترين و جامع‌ترين آموزه‌ها و معارف دين را شامل مى‌شود.

كليات اين عرصه از معارف دينى عبارت است از:

1- 1. خداشناسى: اسماء حسنى و اوصاف ذاتى و فعلى خداوند و تبيين رابطه او با انسان و جهان؛

1- 2. هستى شناسى: مشتمل بر سنت‌ها و قوانين عام حاكم بر هستى، عوالم هستى و درجات و مراتب آن؛

1- 3. جهان شناسى: معرفى جهانى كه ما در آن زندگى مى‌كنيم، جايگاه آن در كل هندسه هستى و قوانين فرا طبيعى حاكم بر جهان.

1- 4. انسان‌شناسى: چيستى، جايگاه، ارزش و راز هستى آدمى، ساحت‌ها و مراتب وجودى انسان، نيازهاى ثابت و متغير آدمى، آينده بشريت، مسئوليت و نقش انسان در ساختن هويت و سرنوشت خود و ديگران.

1- 5. فرجام شناسى: غايت جهان و انسان، چگونگى حيات پسين و عوامل مؤثر بر آن.

1- 6. راه شناسى: نماياندن راه سعادت و نيكفرجامى انسان در اين جهان و در زندگى جاويد آخرت، بازشناسى آن ازكژ راهه‌ها و عوامل نگون‌بختى و بدفرجامى، بيان موانع راه و چگونگى فراز آمدن در برابر آنها.

تشويق و انگيزش انسان نسبت به تلاش در جهت ساختن سرنوشتى نيكو براى خود و ديگران و بيم‌دادن از كژروى و تباهى‌گرايى. به عبارت ديگر آموزه‌هاى پيشين همه از هست و نيست‌ها سخن مى‌گويد و عناصر جهان‌بينى را تشكيل مى‌دهد، اما راه شناسى از بايدها و نبايدها مى‌گويد و اجزاى (شريعت) را مى‌سازد.