در آمده بودند و لاجرم خطاهايى نيز در كتاب مقدس به يادگار نهاده‌اند:

«گاهى اين نويسنده بشرى، نظريات غلط يا اطلاعات اشتباه‌آميزى دارد كه اثر آن در متن كتاب باقى مى‌ماند».[1]

رابرت ا. هيوم نيز مى‌نويسد: «اسلام، از اين جهت كه متن مقدس آن صريحاً وحى خداوندى به يك فرد خاص- بنيانگذار اين دين- است، در ميان همه اديان جهان منحصر به فرد است. در قرآن سخنگوى اصلى خداست ...[2].

3- 2. تحريف‌ناپذيرى؛

قرآن كتابى است تحريف‌ناپذير كه همواره اصالت و عصمت خود را در طى قرون حفظ و دست بشر را از دستبرد تحريف كوتاه كرده است؛ در حالى كه هيچ يك از اديان موجود، از اين ويژگى برخوردار نيست.

«عصمت» امرى افزون بر اصل الهى بودن پيام قرآن است و براى آن مى‌توان مراحل زير را ذكر كرد:

3- 2- 1. عصمت از ناحيه نازل كننده (خداوند)؛[3]

3- 2- 2. عصمت از ناحيه حاملان وحى و فرشتگان رساننده به پيامبر صلى الله عليه و آله؛[4]

3- 2- 3. عصمت در دريافت وحى از سوى پيامبر صلى الله عليه و آله؛[5]

3- 2- 4. عصمت در ابلاغ وحى به مردم از سوى پيامبر صلى الله عليه و آله؛[6]

[1] - توماس ميشل، كلام مسيحى، ص 27، ترجمه: حسين توفيقى، قم: مركز مطالعات اديان و مذاهب، چاپ اول، 1377

[2] - رابرت، ا. هيوم، اديان زنده جهان، ص 309، ترجمه: دكتر عبدالرحيم گواهى، تهران: دفتر نشر فرهنگ اسلامى، چاپ هفتم، 1377

[3] - بقره( 2)، آيه 176؛ نساء( 4)، آيه 122 و ...

[4] - شعراء( 16)، آيه 193

[5] - نجم( 53)، آيه 3 و 4؛ تكوير( 81)، آيه 2319، بينه( 98)، آيه 2

[6] - همان