افلاطون‌[1] (347- 427 ق. م)

زندگى افلاطون‌

افلاطون در قرن پنجم قبل از ميلاد، سال 427 تولد يافته و در سال 346 قبل از ميلاد در گذشته است. وى از نسل پادشاهان قديم يونان بوده و نسبش از طرف مادر نيز منتهى مى‌شود به (صولون) حكيم و مقنّن معروف يونان. افلاطون پس از تحصيل علوم مقدماتى و رياضيات و مقدارى فلسفه، شاگردى سقراط را نمود و تا آخر عمر سقراط در خدمت او بوده و ارادت كاملى نسبت به وى داشته است.

مكتب فلسفى افلاطون يكى از معروف‌ترين مكاتب فلسفى دنياست و محور عقايد فلسفى افلاطون اعتقاد به (مُثُل) است.

افلاطون بعد از مرگ سقراط به جهانگردى پرداخته، به مصر، قيروان و ايتاليا رفته و فلسفه فيثاغورس را در ايتاليا فرا گرفته‌است. افلاطون در فن نويسندگى توانا بوده و عقايد خاصى در سياست و طرز اداره اجتماع و تشكيل مدينه فاضله داشته و معتقد بوده است كه اداره اجتماع بايد به وسيله حكما باشد و خودش براى عملى كردن اين منظور به جزيره سيسيل مسافرت كرد و لكن نتيجه نگرفت و در آنجا وى را گرفته و به عنوان بردگى فروختند تا آنكه يكى از دوستانش پيدا شد و وى را آزاد كرد و دوبار ديگر به همين منظور مسافرت كرد و چون علاوه بر عقايد فلسفى داراى آراء سياسى و اجتماعى و عقايد مذهبى خاصى نيز بود نتوانست نتيجه‌

[1]1 .Plato .