عدم معاشرت آزاد

بعضى‌ها مانند برتراند راسل پنداشته‌اند كه جلوگيرى از معاشرتهاى آزاد صرفا به خاطر اطمينان مرد نسبت به نسل است، براى حل اشكال، استفاده از وسائل ضد آبستنى را پيشنهاد كرده‌اند، در صورتى كه مسأله، تنها پاكى نسل نيست. مسأله مهم ديگر ايجاد پاك‌ترين و صميمى‌ترين عواطف بين زوجين و برقرار ساختن يگانگى و اتحاد كامل در كانون خانواده است. تامين اين هدف وقتى ممكن است كه زوجين از هر گونه استمتاع از غير همسر يا همسران قانونى چشم بپوشند، مرد چشم به زن ديگر نداشته باشد و زن نيز در صدد تحريك و جلب توجه كسى جز شوهر خود نباشد، و اصل ممنوعيت هر نوع كاميابى جنسى در غير كادر خانواده حتى قبل از ازدواج هم رعايت گردد. به‌علاوه، زنى كه تا اينجا پيش رفته است كه به پيروى از امثال راسل و تقليد از صاحبان مكتب (اخلاق نوين جنسى) با داشتن همسر قانونى، عشق خود را در جاى ديگر جستجو مى‌كند و با مرد مورد عشق و علاقه خود همبستر مى‌شود، چه اطمينانى هست كه به خاطر همسر قانونى كه چندان مورد علاقه‌اش نيست وسائل ضدآبستنى به كار برد و از مرد مورد عشق و علاقه خود آبستن نشود و فرزند را به ريش همسر قانونى نبندد. قطعا چنين زنى مايل است كه فرزندى كه به دنيا مى‌آورد از مرد مورد علاقه‌اش باشد نه از مردى كه فقط به حكم قانون همسر او است و الزاما به حكم قانون نبايد از غير او آبستن بشود. همچنان مرد نيز طبعا علاقه‌مند است كه از زن مورد عشق و علاقه‌اش فرزند داشته باشد نه از زنى كه با زور قانون به او پيوند كرده‌اند. دنياى اروپا عملًا نشان داده است كه با وجود وسائل ضد آبستنى، آمار فرزندان غيرمشروع وحشت‌آور است.[1]

حجاب‌

برتراند راسل در كتاب (جهانى كه من مى‌شناسم) مى‌گويد: «اثر معمولى تحريم، عبارت از تحريك حس كنجكاوى عمومى است. و اين تأثير، هم در مورد ادبيات مستهجن و هم در موارد ديگر مصداق پيدا مى‌كند ... اكنون براى اثر تحريم مثالى مى‌زنم: فيلسوف يونانى (امپدكل) جويدن برگ‌هاى شجره‌الغار را خيلى شرم آور و زشت مى‌پنداشت. او هميشه جزع و فزع مى‌كرد از اينكه بايد ده هزار سال به علت جويدن برگ درخت غار در ظلمات خارجى‌

[1] - مسأله حجاب، صص 91- 92.