اخلاق نوين عامل آشفتگى غرائز

اخلاقى كه امثال راسل از آن تبليغ مى‌كنند و نام آن را اخلاق نوين گذاشته‌اند همان است كه ثمره‌اش آشفتگى بيش از پيش غرائز و تمايلات است و بر خلاف مدعاى آنها كه اخلاق كهن را متهم به آشفته ساختن روح مى‌كنند، سيستم اخلاقى خود آنها سزاوار اين اتهام است.

امروز پديده‌هاى اجتماعى خاصى و به عبارت ديگر مشكلات اجتماعى مخصوصى پيدا شده، كه افكار علماى اجتماع را به خود مشغول داشته است. در جامعه امروز، جوانان به طور محسوسى از ازدواج شانه خالى مى‌كنند، حاملگى و زائيدن و بچه بزرگ‌كردن به صورت امر منفورى براى زنان درآمده است. زنان به اداره امور خانه كمتر علاقه نشان مى‌دهند، ازدواجهايى كه موجب وحدت روح است جز در ميان طبقاتى كه به مقررات اخلاق كهن پايبندند كمتر ديده مى‌شود، جنگ اعصاب بيش از پيش رو به افزايش است، بالاخره آشفتگى روحى عجيبى محسوس و مشهود است.

گروهى مى‌خواهند اين عوارض را لازمه قهرى انقلاب صنعتى جديد بدانند و راه برگشت را بدين وسيله ببندند، در صورتى كه اينها ربط زيادى به زندگى صنعتى و از ميان رفتن زندگى كشاورزى ندارد. اين عوارض ناشى از يك نوع به اصطلاح انقلاب فكرى است و افراد خاصى هستند كه مسئوليت عمده اين بدبختى بشريت را دارند.

راسل در گفتار خود دچار تناقض‌گوييهايى مى‌گردد، گاهى سخت از آزادى جنسى حمايت مى‌كند كه برخى عبارات او را نقل كرديم، و گاهى اجبارا لزوم يك سلسله حدود و قيود اجتماعى را در اين زمينه مى‌پذيرد. ما براى اينكه سخن طولانى نشود از نقل و انتقاد آنها خوددارى مى‌كنيم.

حقيقت اين است، اشباع غريزه و سركوب نكردن آن يك مطلب است، و آزادى جنسى و رفع مقررات و موازين اخلاقى مطلب ديگر، اشباع غريزه با رعايت اصل عفت و تقوى منافى نيست بلكه تنها در سايه عفت و تقوى است كه مى‌توان غريزه را به حد كافى اشباع‌كرد و جلوى هيجانهاى بى‌جا و ناراحتى‌ها و احساس محروميت‌ها و سركوب شدنهاى ناشى از آن هيجانها را گرفت. به عبارت ديگر؛ پرورش دادن استعدادها غير از پر دادن به هوسها و آروزهاى پايان‌ناپذير است.