پيغمبراكرم (ص) فرمود:[1]

«لايَنبَغى لِلمُومِنِ يَكونَ بِخيلًا وَ جِبانا»[2]

دو چيز براى مؤمن سزاوار نيست: يكى بخل- اينكه پول به جانش بسته باشد- و ديگرى ترس (ترسو بودن). مؤمن ترسو نيست، شجاع و قوى است. پيغمبراكرم در دعاى خودش مى‌فرمود:

«اللّهُمَّ انّى اعوذُ بِكَ مِنَ البُخلِ وَ اعوذُ بك مِنَ‌الجُبنِ»[3]

خدايا از دو چيز به تو پناه مى‌برم، از بخل و امساك، و از جُبن و ترس.

على (ع) درباره مؤمن مى‌فرمايد:

«المُومِنُ نَفسُهُ اصلَبُ مِنَ الصَّلدِ»[4]

مؤمن روحش از سنگ خارا سخت تر و محكم تر است. امام صادق (ع) فرمود:

«انَّ اللّه عَزَّوَجَلَّ فَوَّضَ الَى المُؤمِنِ امورَه كُلَّها وَلَم يُفَوِّض الَيهِ ان يَكونَ ذَليلًا»

خدا اختيار مؤمن را در هر چيز به خود او داده‌است الا در يك چيز، و آن اينكه خوار و ذليل و (توسرى خور) باشد.

«اما تَسمَعُ قَولَ اللّه تَعالى يَقولُ: وَللّه العِزُّة وَلِرَسولِهِ وَ لِلمُؤمِنينَ؟»

بعد فرمود:

«فَالمُؤمِنُ يَكونُ عَزيزا وَلا يَكونُ ذَليلًا»

مؤمن همواره عزيز است و هيچ‌گاه تن به خوارى نمى‌دهد

«انَ‌المُؤمِنَ اعَزُّمِنَ‌الجَبَلِ»

مؤمن از كوه بلند پايه‌تر و منيع‌تر و عزيزتر است، زيرا لااقل يك تكه از كوه را مى‌توان با كلنگ كند ولى با هيچ كلنگى نمى‌شود يك قطعه كوچك از روح مؤمن را جدا كرد و روح او را كوچك كرد.

«انَّ الجَبَلَ يُستَقَلُّ مِنهُ بِالمِعوَلِ وَ المُؤمِنُ لا يُستَقَلُّ مِن ديِنِهِ شى‌ءُ».[5]

امام باقر (ع) مى‌فرمايد: خداوند به مؤمن سه خصلت داده است: عزت در دنيا و آخرت، رستگارى در دنيا وآخرت، «وَالمَهابَةَ فى صُدورِالظّالِمينُ» و هيبت‌در سينه‌ستمكاران، يعنى مؤمن حالتى دارد كه ستمكار در دل‌خود از او احساس هيبت مى‌كند. چون غيرت هم از قوت‌است و بى‌غيرتى از ضعف، احاديث زيادى در اين زمينه آمده است. پيغمبر (ص) فرمود: ابراهيم پيغمبر، غيور بود و من از او غيورتر هستم.

«جَدَعَ‌اللّه انفَ مَن لايَغارُ عَلَى‌المُؤمنينَ وَالمُسلِمينَ»

خدا، بينى آن‌كسى را كه نسبت به‌مؤمنين و مسلمين غيرت‌نمى‌ورزد قطع‌كند (جدع به‌معنى قطع‌كردن است). درباره سعد غيور فرمود: سعد غيور است و من از او غيورتر هستم و خدا غيور است.

اقبال پاكستانى جمله‌اى دارد كه جمله خوبى است و گويا آن را در مقابل جمله موسولينى گفته است. موسيلينى مى‌گويد: (آن كه آهن دارد نان دارد) يعنى اگر مى‌خواهى نان داشته‌

[1] - گواينكه در جلسه بعد اينها را توضيح مى‌دهم ولى حالا اجمالا احاديث را عرض مى‌كنم.

[2] - بحار، ج 75، ص 301 با اندك اختلاف.

[3] - جامع الصغير، ج 1، ص 58.

[4] - نهج‌البلاغه، حكمت 333.

[5] - كافى، ج 5، ص 63.