در سال 1346 با جمعى از دوستان به منظور پاسخگويى به نيازهاى فكرى جامعه، حسينيه ارشاد را تأسيس‌[1] و در سال 1349 برنامه و فعاليت‌هاى فكرى- فرهنگى مسجدالجواد را به عهده مى‌گيرد. در سال 1351 به توصيه امام خمينى؛ دو روز در هفته به قم رفته و فلسفه، به خصوص فلسفه‌ى تطبيقى تدريس مى‌كند.[2] از سال 1355 در عرصه‌ى سياست فعال‌تر شده‌[3] و در سال 1357 در پاريس فرمان تشكيل شوراى انقلاب را از امام دريافت مى‌كند و شوراى انقلاب را تشكيل مى‌دهد.[4]

2- ويژگيهاى علمى مطهرى‌

1- 2- انصاف و مواجهه علمى: انصاف علمى و نقد عالمانه و رعايت ادب قلم، درون‌مايه نوشته‌هاى مرحوم مطهرى است. از عرضه نابهنجار مسائل علمى و فلسفى پرهيز داشت و جز به مواجهه‌ى علمى با انديشه‌ها نمى‌انديشيد. هر انديشه‌اى را كه درخور تأمل و بررسى مى‌ديد منصفانه در او تأمل مى‌كرد و او را محققانه نقد مى‌نمود.

2- 2- مراعات اصول زبان علمى: مطهرى در بيان مباحث، به خصوص فلسفه، از اصول علمى كه عبارت است از به كارگيرى الفاظ گويا و شفاف و عدم بهره‌گيرى از تشبيهات اديبانه و نازك‌خياليهاى شاعرانه استفاده مى‌كرد و در عين حال خصايص بلاغى زبان را فرو نمى‌گذاشت.

3- 2- پرورش معانى: يكى‌از هنرهاى‌مطهرى پروراندن معانى بود؛ يعنى موضوع را تعريف مى‌كرد و محل بحث و نزاع را مشخص مى‌نمود و لايه‌هاى معانى موضوع را مى‌شكافت و بر موضوع استدلالهاى گوناگون مى‌آورد. علل و نتايج موضوع را نيز بررسى مى‌كرد.

4- 2- تفكيك موضوعات: جداسازى مباحث از يكديگر و در موضوع بحث كردن ازويژگيهاى تفكرى ايشان است. براى مثال وقتى از فلسفه بحث مى‌كند ابتدا فرق‌هاى فلسفه وعلوم ديگر را بيان و روابط حاكم بر هر يك را تبيين نموده، سپس وارد بحث فلسفه مى‌شود.

[1] - سيماى استاد در آيينه نگاه ياران، ص 30.

[2] - استاد شهيد به روايت اسناد مركز اسناد انقلاب اسلامى، ص 17.

[3] - شهيد مطهرى مرزبان بيدارى، صص 171- 170.

[4] - سيماى استاد در آيينه نگاه ياران، صص 115- 114.