فراز بيست و نهم‌

الّلهمّ صلّ على محمد و آله و نبّهنى لذكرك فى اوقات الغفلة و استعملنى بطاعتك فى ايّام المهلة و انهج لى الى محبّتك سبيلًا سهلة، اكمِل لى بها خير الدّنيا و الاخرة.

«خدايا بر محمد (ص) و خاندان او درود فرست و مرا در اوقات فراموشى به ياد خود آگاه ساز و در روزگار مهلت به طاعت و بندگيت بگمار و راهى هموار به سوى محبت و دوستى‌ات براى من آشكار نما و به وسيله آن راه يا آن محبت، نيكى دنيا و آخرت را برايم كامل گردان.»

غفلت، آفت بزرگ تربيت اسلامى‌

از آفتهاى بزرگ تربيت، غفلت است كه باعث زيان و خسران براى غافلان مى‌شود. غفلت براى هر دسته و جمعى معناى خاصى دارد. مثلًا غفلت محصل، در واقع بى‌توجهى و عدم اعتماد به دوران شيرين و پرثمر و پرفايده تحصيل و مدرسه است. محصل، اگر با عدم موفقيت در اين دوران روبرو شد در آينده بايد حسرت آن را با آه و ناله بكشد چرا كه ديگر فرصتها از دست رفته و آب رفته را به جوى نمى‌توان باز گرداند. غفلت دانشجو نيز از همين مقوله است. دانشجويى كه از دوران حساس دانشجويى نهايت استفاده را نكند پس از چند سال كه به سن پيرى و بزرگسالى رسيد حسرت محيط دانشگاه را مى‌كشد. غفلت جوان نيز اين است كه سنين جوانى را به بطالت بگذراند بدون آنكه براى آينده و زندگى خود و به ويژه آخرت خود توشهاى بردارد و لذا در قيامت يكى از سؤالات مهم، سؤال در