«يا اسماء هاتى ابنى؛ اى اسما، فرزندم را بياور!»

3. حضرت مى‌فرمود:

«هذا ابنى سيّد؛[1] اين پسرم سيد و سرور است.»

4. پيامبر صلّى اللّه عليه و آله در مسجد مى‌نشست و مى‌فرمود:

«دعوا ابنى لى؛ فرزندم را برايم بخوانيد.»

راوى گويد: حسن دوان دوان آمد و پيامبر او را در آغوش گرفت ...

پيامبر صلّى اللّه عليه و آله دهانش را بر دهان او گذارد و گفت: «پروردگارا! من او را دوست مى‌دارم، تو نيز او را دوست بدار و كسى كه او را دوست دارد نيز دوست بدار!» پيامبر صلّى اللّه عليه و آله اين جمله را سه بار تكرار فرمود.[2]

5. پيامبر صلّى اللّه عليه و آله فرمود:

«كلّ ابن آدم ينتسبون الى عصبة أبيهم إلا ولد فاطمة فانّى أنا أبوهم، و أنا عصبتهم؛[3]

هر يك از فرزندان آدم به خانواده پدرش نسبت مى‌برد، جز فرزندان فاطمه كه من پدرشان هستم و خانواده آنهايم.»

همين اندازه در اين باره كافى است، چه استقصاى جميع روايات با ذكر منابع، كار مشكل و بلكه غير ممكنى است و مى‌بايست براى مباحث آينده به اندازه كافى وقت و مجال داشته باشيم.

[1] - مصادر اين روايت بسيار زياد است و تقريبا نيست كتابى كه آن را ذكر نكرده باشد.

[2] - ذخائر العقبى، ص 122،( نقل از: حافظ سلفى).

[3] - الصواعق المحرقه، ص 154؛ مستدرك حاكم، ج 3، ص 164؛ تاريخ بغداد، ج 11، ص 285؛ ينابيع الموده، ص 261، فرائد السمطين، ج 2، ص 69؛ مقتل خوارزمى، ج 1، ص 68؛ احقاق الحق، ج 9، ص 644 و 645، نقل از: مصادر بسيار زيادى؛ ذخائر العقبى، ص 121؛ فضائل الخمسه، ج 3، ص 149، نقل از: كنز العمال، ج 6، ص 215 و 216؛ مجمع الزوائد، ج 9، ص 172.