كسانى كه متون بيشترى دالّ بر فرزندى حسنين عليهما السّلام مى‌خواهند، به الغدير (ج 7، ص 124- 129) مراجعه كنند.[1]

3. گواهى حسنين و نوشته ثقيف‌

مى‌بينيم كه رسول اكرم صلّى اللّه عليه و آله به هيأتى كه از طائف به مدينه آمدند، نوشته‌اى داد و على و حسنين عليهما السّلام را بر آن شاهد گرفت.

ابو عبيد مى‌گويد:

«از اين حديث، مطالبى استفاده مى‌شود، از جمله: نوشتن امضاى حسنين عليهما السّلام با اين كه كم سن و سال بودند. بعضى از علماى تابعين قبول داشتند كه امضاى بچه‌ها قبول مى‌شود و از نسب آنان سؤال مى‌شود. پس اين كار پسنديده‌اى است و در سنت پيامبر صلّى اللّه عليه و آله هم آمده است.»[2]

كتّانى مى‌گويد:

«از اين حديث معلوم مى‌شود كه پيامبر اكرم صلّى اللّه عليه و آله از لحاظ فقهى، شهادت كودكان و نوشتن نام آنان را در قراردادها قبل از رسيدن به سن بلوغ پذيرفته است، با اين كه شهادت آنان در صورتى پذيرفته مى‌شود كه پس از بلوغ ادا نمايند. همين‌طور از اين ماجرا مى‌فهميم كه شهادت پدر و پسر بر عقد واحد پذيرفته مى‌شود و اشكالى ندارد. اين مطلب در نور النبراس نقل شده است.»[3]

[1] - ر. ك: منابعى كه علامه احمدى بيان كرده، كه عبارتند از: ينابيع الموده، ص 136- 138- 146- 182 و 183- 214- 221 و 222- 250- 255- 258 و 259- 331؛ اسعاف الراغبين، ص 132 و 133؛ كفاية الطالب، ص 235- 237؛ الفصول المهمه، ص 158 و 159؛ تاريخ الخلفاء، ص 126؛ تاريخ ابن عساكر، ج 4، ص 152 و 203 و 204.

[2] - الاموال، ص 279 و 280؛ ر. ك: التراتيب الاداريه، ج 1، ص 274؛ مكاتيب الرسول، ج 1، ص 273؛ طبقات ابن سعد، ج 1، ص 33.

[3] - التراتيب الاداريه، ج 1، ص 274.