تريدون قتلهم ... أ لست أنا ابن بنت نبيّكم، و ابن وصيّه، و ابن عمّه‌[1]؛

به اطاعت و فرمانبردارى اعتراف كرديد و به رسول خدا محمّد صلّى اللّه عليه و آله ايمان آورديد؛ سپس بر ذريّه و عترت او يورش برديد و مى‌خواهيد آنان را به قتل برسانيد! آيا من دخترزاده پيامبر شما و فرزند وصى و پسر عمويش نيستم؟!

در جاى ديگر، آن‌گاه كه اوضاع جنگ بحرانى شد، فرمود:

«و نحن عترة نبيك، و ولد حبيبك محمّد صلّى اللّه عليه و آله؟ الّذى اصطفيته بالرسالة ...[2]؛

و ما عترت پيامبر تو و فرزند حبيب تو محمد صلّى اللّه عليه و آله هستيم كه او را به رسالت برگزيدى.»

در روز عاشورا، در وصف لشكر يزيد فرمود:

«فانما أنتم طواغيت الأمة ... و قتلة اولاد الانبياء و مبيري عترة الأوصياء[3]؛

يقينا شما طاغوت‌هاى امت اسلامى هستيد ... شماييد قاتلان فرزندان پيامبران و نابودكنندگان عترت اوصيا ....»

آن‌گاه كه آنان را به خدا سوگند داد و فرمود:

«أنشدكم اللّه، هل تعرفونى؟؛ شما را به خدا سوگند مى‌دهم، آيا مرا مى‌شناسيد؟» اعتراف كردند و گفتند: «آرى، تو فرزند رسول خدا صلّى اللّه عليه و آله و دخترزاده او هستى.»[4]

امام سجاد عليه السّلام نيز آنگاه كه خطبه غرّاى خود را در شام ايراد كرد، موضع مهمى اتخاذ كرد. در آنجا فرمود:

[1] - مقتل مقرم، ص 274،( نقل از: مقتل محمد بن ابى طالب حائرى).

[2] - همان‌جا، نقل از: اقبال؛ مصباح المتهجد، و از آن دو در كتاب مزار بحار الانوار، ص 107، باب« زيارته يوم ولادته.»

[3] - مقتل خوارزمى، ج 2، ص 7؛ ر. ك: مقتل مقرم، ص 282.

[4] - امالى صدوق، ص 140.