ذبيحه مجوسان و بت‌پرستان حلال نيست، خداوند متعال فرمود:

«طعام اهل كتاب به شما حلال است»[1]، كه مراد ذبيحه است و اين دو فرقه اهل كتاب نيستند.

بچه و نابينا و ديوانه و مست مى‌توانند تذكيه كنند اما مكروه است، زيرا اغلب در جايگاه بريدن سر خطا مى‌كنند. و رواست سر بريدن با هر چيز تيز حتى نى و سنگ تيز بجز دندان و ناخن كه پيغمبر اسلام از آنها بازداشت، و فرمود آنها دشنه‌هاى حبشه است.

بنابر آنچه گفته شد مستحب است كه جزار مسلمان و بالغ و عاقل باشد و به هنگام ذبح بنابه خبر مشهور نام خدا را بر زبان آرد و بر پيغمبر (ص) درود بفرستد، و مستحب است كه به سوى قبله روى آرد كه بهترين جهات است، و شتر را عقال زده و ايستاده نحر كند.

و نبايد گوسفند را به سختى از پايش بكشند و نبايد با كارد كند سر ببرند، زيرا سبب آزار حيوان مى‌شود و رسول خدا (ص) از آزار رسانيدن به حيوان بازداشته است، و نيز قبل از سرد شدن گوسفند مذبوح و بيرون شدن روح وى، كندن پوستش مشروع نيست.

و نبايد شخص گنده دهن به هنگام سلخ در حيوان بدمد، زيرا بوى بد دهانش گوشت را بدبو مى‌كند. برخى از سلاخان گوشت را از ناحيه فرج حيوان‌[2] مى‌شكافند و در آن آب مى‌دمند و البته جاهاى معين را كه آب در آنها مى‌توان دميد مى‌دانند. پس محتسب بايد در اين امور مراقبت كند. و بعضى از سلاخان در بازار گاو فربه به مردم عرضه مى‌كنند، اما جز

[1] قوله تعالى:\i« طَعامُ الَّذِينَ أُوتُوا الْكِتابَ حِلٌّ لَكُمْ»\E( قرآن سوره 5« مائده» آيه 5).

[2]- متن: شفافير. دزى اين لغت را صورتى از شفائر مى‌داند، و آن جمع شفيرة به معنى فرج زنان و جانوران ماده است. ر ك: ذيل قواميس العرب ذيل شفر.