نتواند بود».[1] و ابن عمر از پيغمبر گرامى روايت كرد كه گفت: هركه طعامى را چهل روز نگاه دارد از خدا بيزار شده، و خدا نيز از وى بيزار است.»[2] و به گفته برخى چنان است كه گويى نفسى را كشته است. و از على (ع) روايت شده است كه گفت: «هركس طعامى را چهل روز نگاه دارد سخت‌دل مى‌شود.»[3] و نيز از وى نقل شده است كه طعام احتكار شده را به آتش بسوزانيد. عمر بن خطاب (رض) گفته است: در بازار ما احتكار نيست و كسانى كه اموال بسيار دارند و بدان روزى‌هاى خدا را براى استفاده ما نگاه مى‌دارند آنان را نبايد محتكر دانست».

در قرآن مجيد آمده است: «و هركه در آن (درباره مسجد الحرام) الحاد و ستمكارى خواهد به عذاب دردناك ما گرفتار مى‌شود.»[4] و برخى احتكار را ظلم و محتكر را مشمول آيه دانسته‌اند.

بايد دانست كه نهى از احتكار مطلق است وليكن بايد وقت و جنس هم در نظر گرفته شود، اما از نظر جنس اقوات عموما مشمول نهى‌اند، از اين‌رو احتكار غير اقوات يا چيزهايى كه در زير عنوان قوت ذكر نشده مانند دواها و عقاقير و زعفران و مانند آنها ممنوع نيست، اگرچه خوردنى هستند.

اما احتكار چيزهايى كه به اقوات كمك مى‌كنند مانند گوشت و ميوه و نيز آنچه در بعض موارد جانشين اقوات مى‌شود- اگرچه مداومت در خوردن آنها ممكن نباشد- مورد اختلاف است چنانكه برخى از علما احتكار روغن و عسل و روغن كنجد و پنير و زيتون و نظاير آنها را حرام دانسته‌اند.

[1]- قال رسول اللّه( ص):« من احتكر طعاما اربعين يوما ثم تصدق بثمنه لم تكن صدقته كفارة».

[2]- قال( ص):« من احتكر الطعام اربعين يوما فقد برئ من اللّه و برئ اللّه منه لاحتكاره».

[3]-« من احتكر الطعام اربعين يوما قسى قلبه».

[4]-\i« وَ مَنْ يُرِدْ فِيهِ بِإِلْحادٍ بِظُلْمٍ نُذِقْهُ مِنْ عَذابٍ أَلِيمٍ»\E.( قرآن سوره 22« حج» آيه 25).