گفتنى نيست، از اين‌روست كه اگر بر شارع عام باشند بهتر است.

محتسب بايد آنان را سوگند دهد كه درباره امور روحانى مانند محبت و تحريك و زبان بستن و جز آن چيزى ننويسند، زيرا ساحرى حرام است و هرگاه كسى بدين اعمال مرتكب شود بايد او را تعزير كند تا ديگران عبرت گيرند.

نامه‌نگاران نيز نبايد مطالبى را كه بيرون از وظيفه آنان است بنويسند از قبيل سند بيع و تعهد و اجاره و وثيقه و آنچه از وظايف عدول است. و نيز براى زنان نامه‌اى خطاب به مردان بيگانه ننويسند و درباره امور دولتى هم چيزى ننگارند و نويسندگى آنان محدود به امور عادى باشد، از قبيل نوشتن نامه و كسب خبر و آنچه فايده‌اش خاص فرستنده نامه است. اما درباره امورى كه متضمن زيان ديگران است نبايد نامه‌اى بنويسد و اگر كسى از اين حدود درگذرد محتسب او را تأديب كند، هرگاه بازگردد شغل خود را از سر مى‌گيرد وگرنه تعزيرش كند.