درباره منجمان احاديثى نقل شده است كه از اشتغال به طالعبينى و
ستارهشناسى نهى مىكند. از زيد بن خالد جهنى روايت شده كه رسول خدا با ما در
حديبيه نماز صبح گزارد. پس از نماز رو به مردم كرد و گفت: «آيا مىدانيد كه خداى
شما چه گفته است؟» گفتند: خدا و رسولش داند. فرمود:
«بندگان من برخى مؤمن و برخى كافرند، اما كسى كه گويد: باران بر ما
آمد به فضل و رحمت خدا، وى مؤمن است، و كسى كه گويد: باران به سبب تمايل ستاره
نازل شد به من كافر است و به ستاره مؤمن.» اين حديث نشان مىدهد كه علم
ستارهشناسى بر اساسى نيست بلكه دامى براى كسب روزى است.
منجمان و نامهنگاران نبايد بر دروازه و كوچه و دكان بنشينند بلكه
بايد در شارع بنشينند، زيرا بيشتر كسانى كه نزد آنان مىآيند زناناند. در روزگار
ما گروهى از جوانان و كسان ديگر بىآنكه نيازى داشته باشند در نزد منجمان و
نامهنگاران مىنشينند تا با زنانى كه به قصد طالعبينى يا نامه نويسى در آنجا
مىباشند گفتگو كنند و اين امر سبب تباهىهايى مىشود كه